Dit weekend een Nederlandse cabaretier, zanger en schrijver die veel bekendheid kreeg door zijn humoristische monologen en liedjes.
Het is “Henk Elsink” die werd geboren op 20 april 1935 op de Janninksweg nummer 5 in
Enschede en heeft daar tot zijn veertiende jaar gewoond.
Tijdens het bombardement van 22 februari 1944 waren in zijn buurt eigenlijk nog maar drie huisjes overgebleven.
Eén ervan was dat van de familie Elsink en dit huis staat er nu nog steeds.
Hij begon in zijn kinderjaren met het maken van revues tussen de schuifdeuren.
Hij volgde tot zijn zestiende jaar een opleiding tot lithograaf en werkte direct na zijn schoolperiode bij drukkerij Van de Schaaf, waar toen “Gert Timmerman” een tijdje zijn collega was.
Maar het artiestenvak bleef aan hem trekken en zodoende hij deed mee aan verschillende
talentenjachten.
Toen hij bij een regionale talentenjacht de eerste prijs won merkte komiek “Frans Vrolijk” hem op en kreeg hij zijn eerste kans om echt het vak in te gaan.
Hij was in 1956 te gast “Tom Manders” die graag jong talent om zich heen had,
in het “Saint Germain des Prés” een revuecafé aan het Rembrandtplein in Amsterdam,
genoemd naar de gelijknamige Parijse wijk.
Ook werkte hij mee aan televisieprogramma’s als Ad Ladin en de Wonderlamp, Capriolen, Schertsboek en Vlooienspel.
Begin jaren zestig draaide hij mee in twee seizoenen van het ABC-cabaret van “Wim Kan” en “Corry Vonk” .
In 1963 had hij zijn eigen radioprogramma “Vrij Entree”, waarin hij tal van gasten ontving, het programma werd opgenomen in De Koopermoolen, zijn eigen theater-restaurant in de
Amsterdamse Warmoesstraat waar hij tot 1974 optrad met liedjes en sketches.
Na deze periode ging hij door het land te reizen met verschillende onemanshows.
Voor de muzikale begeleiding van zijn programma’s werd gekozen voor onder andere voor “Harry Bannink” en later voor “Helmig van der Vegt”, die hem 15 jaar zou begeleiden.
Hij werd voor zijn cabaretactiviteiten in 1973 onderscheiden met de Gouden Harp
van Conamus.
Veel van zijn theaterprogramma’s werden op de televisie uitgezonden en
maakte hij voor de KRO in 1981/1982 televisieshows met diverse gasten waaronder
“Jasperina de Jong” en “Paul van Vliet” .
In 1988 stopte hij toch wel onverwachts met zijn theatercarrière,
want tijdens de voorbereidingen van een nieuw programma dat hem weer van “Herejezusveen naar Bommelsdijk” zou brengen was hij het zat en stopte.
Hij vertrok naar Mallorca waar het gezin sinds begin jaren tachtig een huis bezat, overgehouden aan de verkoop van De Koopermoolen.
Na een paar jaar rentenieren ging hij heel wat anders doen, namelijk het schrijven van thrillers.
Zijn eerste boek “Tenerife!” ging over de vliegramp in 1977, een onderwerp dat hem ook
naderhand zou blijven interesseren.
In de periode tussen 1990 en 1995 schreef hij vijf thrillers, die door de vakcritici gunstig werden ontvangen die de dialogen erg sterk vonden.
Ook werd gewaardeerd de opbouw van het verhaal waarin de plot op het juiste moment wordt ontrafelt.
Daarnaast werd hij ook veel gevraagd om te verschijnen in quizzen en bij collega’s
in hun programma’s.
In 2005 werd het huis op Mallorca verkocht en ging hij wonen in een boerderij in de omgeving van Baarn.
In dat jaar werd er een verzamel dvd uitgebracht met cabaretwerk en daarbij verloren
gewaande maar teruggevonden, fragmenten.
Vanaf 2010 leed Elsink aan Alzheimer en op 24 februari 2017 is hij op 81-jarige leeftijd
overleden in een verzorgingshuis in Amersfoort.
Dit weekend kies ik voor de Gouden terugblik van deze humoristische veelzijdige man die door zijn monologen bij een groot publiek geliefd is geworden het liedje “Johanna”.
Maandelijks archief: april 2018
Loslaten en omarmen.
Vandaag een heel ander logje dan gisteren, maar niet minder leuk (vind ik zelf).
Vroeger had ik altijd minder of zelfs geen rust als iets niet was opgelost of niet werkte.
zal ook wel met de druk van werk te maken hebben gehad.
Maar tegenwoordig ga ik daar steeds makkelijker mee om,
laat me al langer niet meer gek maken.
Wil best iets voor een ander doen, maar alleen als het mij uitkomt.
Zo werkt bij de buurtsuup al een tijdje de zelfscan app op mijn phone niet meer, er komt een foutmelding dat er geen verbinding met het netwerk kan worden gemaakt.
Maar ben wel ingelogd op het netwerk, dus de app heeft de hik en bij de servicebalie snapt men er ook niks van.
Ik zou me daar in het verleden erg druk om maken, maar nu denk ik het zal wel.
Wie weet komt er ooit een oplossing dat het weer werkt.
Ga nu gewoon weer naar de kassa of als het heel druk is scan ik de boodschappen zelf wel bij de zelfscan kassa in.
Laat maar waaien in het digitale gekte tijdperk.
Nee dan vandaag, deze dag omarm ik het is een prachtige dag.
Denk maar dat ik een rondje ga fietsen en genieten van deze april dag.
Genieten van de positieve dingen die op zo’n dag op je weg komen.
Wens je ook een dag om te omarmen.
Keramiek.
Van het een komt het ander en verschijnt er voor het eerst een verhaal over keramiek op het
internet dat bij het Regionaal Sociaal Werkvoorzieningschap Amersfoort (RWA) De Stapsteen aan de Argonweg in Amersfoort werd geproduceerd.
Hoe is het verhaal ontstaan?
Eigenlijk uit nieuwsgierigheid, want zo zag ik bij mijn buurman Chris twee vazen staan en vroeg hem naar de herkomst van de vazen.
Hij antwoorden dat hij deze bij zijn afscheid had gekregen.
Ze werden geproduceerd bij “De Stapsteen”, waar hij toen werkzaam was.
Want zo verteld hij “het bedrijf draaide goed, maar om een of andere reden moest het worden gesloten.
Er was voldoende werk en afzet van het keramiek wat werd geproduceerd bij De Stapsteen.
Er was een goede band tussen het personeel onderling en het bedrijf, de personeelsvereniging was actief en organiseerde de viering van sinterklaas, kerst en ook de verjaardag van een
personeelslid ging niet ongemerkt voorbij.
Zo werd er ook elke vrijdagmiddag aan vorming gedaan voor het personeel.
Het was plezierig werken, zo werden er onder andere keramische vingerhoedjes en
vazen geproduceerd.
Maar in 1990 werd er andere apparatuur geplaatst, zoals elektrische ovens, verwarmde tafels en nog veel meer.
Deze apparatuur kwam uit Limburg daar was een sociale werkplaats gestopt met produceren.
Maar niet alleen de inventaris kwam naar Amersfoort ook de directeur kwam mee uit Limburg.
Maar na een jaar zag deze geen heil meer in het bedrijf en in 1991 sloot De Stapsteen
zijn deuren, tot verdriet van vele werknemers.”
Zo verdween de keramiek productie uit Amersfoort, een vergeten hoofdstuk uit de sociale werkvoorziening.
Het personeel ging naar andere onderdelen van de RWA en het oude pand aan de Argonweg werd gesloopt.
Maar soms kom je het keramiek nog tegen op verkoopsites dat in Amersfoort is geproduceerd.
De hoofdingang van het bedrijf De Stapsteen.
Rechts zie je een nog bestaand bedrijf staan.
De huidige situatie aan de Argonweg in Amersfoort.
Foto utrechtaltijd.nl.
De achterzijde, met opslag waar ook de fietsenstalling was.
Chris bij de productie van keramische vingerhoedjes.
En aan de overkant worden schaakstukken gemaakt.
Een serie keramische vingerhoedjes.
De afbeeldingen kwamen later in het assortiment.
Het vullen van de mallen met gips.
Dit gebeurde op een verwarmde tafel, zodat het gips sneller stolde.
Na een bepaalde tijd werd de mal leeg gegoten en
bleef de wand van de vaas achter in de mal.
Foto utrechtaltijd.nl.
Hier worden de vazen die uit de mal zijn gekomen afgewerkt.
Oneffenheden werden onder andere met een spons glad
gestreken.
Foto utrechtaltijd.nl.
Het logo wat op de producten werd aangebracht.
Een grote vaas zoals die werden geproduceerd.
Maar ook kleinere vazen werden geproduceerd.
De Solex.
Zo kwam ik laatst op internet een reclamebord tegen van de bekende Solex.
Het vervoersmiddel wat in Frankrijk werd geproduceerd tussen 1946 en 1988 onder de naam Vélosolex .
Het was een vernuftig brommertje met een motor op de vooras en werd aangedreven door een rol op de voorband.
Als je gas wilde geven moest je op de rechterkant van het stuur een hendeltje bewegen.
Het was het populairste vervoermiddel van mijn oma, op haar solex scheurde ze overal heen.
De gemiddelde snelheid lag rond de 25 Kmh, en dat vond oma hard genoeg.
Maar een snelheidsmeter ontbrak op de Solex, dus ze wist niet hoe hard ze werkelijk reed.
Op een dag was er iets met haar Solex en ze vroeg of we haar konden helpen.
Dat hebben we gedaan en wat is leuk na de kleine reparatie een proefritje maken.
Dat was uniek want oma leende nooit haar Solex uit aan niemand.
Dus ik op de solex en mijn broer op zijn brommer, wat bleek oma haar solex had een flinke snelheid want we klokten deze op 40 Kmh.
Het leek ons verstandig om dit maar niet aan oma te vertellen, ze zou de schrik niet aankunnen en misschien wel bang worden.
Want oma vertrouwde erop dat haar Solex helemaal niet zo hard ging.
Van de Bank plaat.
Afgelopen zaterdag werden er verschillende artiesten toegevoegd aan de
Rock and Roll Hall of Fame.
Dat werd tijd zeiden de fans.
Maar om in de Rock and Roll Hall of Fame te komen, moet je vooraal doorgaan.
De van de Bank Plaat is deze week:
David Soul met het nummer “Don’t give up on us”.
Aanstaande donderdag staat de nieuwe “Bankshow” op de “Bank’s Radio” pagina.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdagochtend,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een goede week toe.
