De laatste Gouden terugblik voor dit jaar, nog een paar dagen en we leven in 2019.
Dit weekend is de Gouden terugblik een Amerikaanse zanger uit een ver verleden,
zijn naam en muziek kwamen mij bekend voor uit mijn jeugd de jaren dat ik bij de radio niet was weg te slaan.
Het is de zanger “Ioannis Alexandres Veliotes” die op 28 december 1921 in Vallejo Californië werd geboren en als artiest werd hij bekend als Johnny Otis, hij was een veelzijdig Amerikaans zanger, muzikant, scout, een zeer populaire dj, componist, vibrafonist, drummer, percussionist, impresario, pastor en werd ook nog eens de Godfather of Rhythm and Blues genoemd.
De veelzijdige Otis werd geboren in een familie van immigranten die eigenaars waren van
winkels in Vallejo, Californië.
Ondanks zijn Griekse afkomst mengde hij zich gemakkelijk in de zwarte gemeenschap.
Hij was de ultieme hipster met een vrije geest voor ritme en blues in zijn vele
muzikale uitvoeringen.
Hij ging van school om te gaan spelen in bands in het hele Midwest en vestigde zich in 1943 in Los Angeles.
Hij trad op met “Charlie Parker” en “Count Basie”, maar zijn grootste invloed was op de ritme en bluesmuziek.
Otis had een neus om talent te ontdekken en ontdekt verschillende artiesten, zoals “Etta James”, “Jackie Wilson” en “Big Mama Thornton”.
Aan het eind van de jaren veertig leidde hij een band die de hoge muzikale standaards van
bigband jazz combineerde met de rauwe inzet van gospelmuziek en de blues.
Hij speelde een belangrijke rol bij het creëren van een nieuw geluid voor een nieuw publiek van jonge stedelijke zwarten.
Binnen een paar jaar zou het de basis vormen voor rock ‘n’ roll.
Vanaf het midden van de jaren veertig produceerde hij klassieke nummers als
“Double Crossing Blues” dat een een nummer één hit werd als R & B single gedurende negen weken, “Mistrusting Blues”, “Barrelhouse Boogie” en “Rockin’ Blues” met zijn R & B-orkest.
Naast zijn vaardigheden als producer, talentscout en songwriter, die leidde tot een plaats in de Rock and Roll Hall of Fame als een niet-uitvoerend artiest, was hij een ervaren percussionist die zich bij jazzbands in de jaren veertig aansloot en drumde bij de vroege R & B opnames bij de “Johnny Moore’s Three Blazers” in het nummer “Drifting Blues” samen met zanger
“Charles Brown”.
In de jaren vijftig ontdekte hij het talent van “Syd Nathan King and Federal labels” en ontdekte hij de “The Midnighters” toen nog bekend als “The Royals”, later als
“Hank Ballard and the Midnighters” waarvan hun song “Work With Me Annie” in 1954 een rock and roll legende werd.
Zijn veelzijdige prestaties maakten hem tot een sleutelfiguur in de opkomst van ritme & blues en rock & roll in de jaren vijftig.
Als leider van zijn eigen band had hij 15 Top 40-rhythm-and-blues hits van 1950 tot 1952.
Toch had hij slechts één top 40-hit in zijn carrière, namelijk in 1958 met
“Willie and the Hand Jive”, een pittige R & B vernieuwing die later door “Eric Clapton” en anderen wordt gecoverd.
In de jaren zestig werkte hij als West Coast A & R-man voor Syd Nathan’s King Records.
Toen de populariteit en interesse van rock en R & B in de jaren zestig afnam door de Britse
Invasion en de psychedelica, wilde hij zijn muziek levend te houden met zijn all-star live revues.
In 1970 trad de Johnny Otis Show op tijdens het Monterey Jazz Festival, wat resulterend in een dubbelalbum dat de belangstelling wekte voor de vele R & B grootheden die er op verschenen.
Otis ‘zoon, gitarist “Shuggie Otis”, was op 15-jarige leeftijd door de revue als een wonderkind
gezien en ging zijn eigen weg naar een platencarrière.
Johnny Otis hield ondertussen zijn tournees levend en bleef onvermoeibaar actief gedurende zijn leven als bandleider, radiodeejay, platenproducent, universiteitsprofessor, auteur, schilder, beeldhouwer en meer.
Slechts weinigen kunnen beweren dat ze al meer dan zestig jaar zowel actief als invloedrijk zijn in de muziekbusiness en dat hebben gedaan als een stijlvol en modieus persoon, vooral in de sfeer van jazz of populaire muziek die Otis heeft tentoongesteld.
Johnny Otis stierf op 17 januari 2012 en hij werd negentig jaar.
Dit weekend is het nummer Rock Me Baby de Gouden terugblik.
Echt iet voor een dansfeestje.
Een zwierig nummer om op te dansen.
Otis Redding kende ik verder enkel van naam. Veel over gehoord. Telkens ik de dochter van mijn nichtje zie, moet ik aan Otis Redding denken. Niet dat ze er op lijkt. Het meisje is een plaatje. Ze heet OTIS. Ik vind dat een heel aparte, mooie meisjesnaam.
Sorry Hans. Ik ben verstrooid. Dit is dus een totaal andere Otis. Johnny Otis kende ik totaal nog niet. Ik zal hem nu nooit meer vergeten!
je zou er een feestelijk gevoel bij krijgen Hans
een terechte Gouden terugblik
prettige avond
Met ‘de feesten’ in zicht… Swingende keuze, Hans !
Lie(f)s.
Heerlijke muziek
Heel herkenbaar Hans uit onze tijd he Grts
Wat een mooie bijdrage, en wat een carrière, genoten.
Over bijzettafeltjes, te veel liefde kan ik mijn ogen ook niet, wat een mooi compliment kreeg hij.
Ja, da’s een grote naam hè.. daar zijn nog liften naar genoemd later..! 😉 😛
Lekker stukje R&B…
Dit nummer ken ik een klein beetje, maar dat is de generatiekloof. Maar je kunt het zo plaatsen in welke jaren hij uit gekomen zal zijn. Typische muziek.
Love As Always
di Mario
De laatste Gouden terugblik voor dit jaar, en wat is dat jaar snel gegaan. Er zijn inderdaad maar weinig artiesten die dit kunnen zeggen. 60 jaar en langer. OIngelooflijk om het zo lang uit te houden in die industrie.
dit liedje heb ik nog nooit gehoord, het is ook zeker mijn genre niet, maar ik kan me voorstellen dat er veel op gedanst is