Dit weekend een bekende artiest, namelijk “Roger Whittaker” die werd geboren in Nairobi
op 22 maart 1936 hij is een Brits zanger en songwriter die wereldwijd meer dan 55 miljoen
platen heeft verkocht.
Vandaag is hij drie en tachtig jaar geworden.
Hij was de zoon van immigranten uit Staffordshire, Engeland, zijn vader, Edward Whittaker,
bezat een supermarkt, waarvoor zijn moeder, Viola Whittaker, eerst de boekhouding deed en later was ze werkzaam in het onderwijs.
Hij ging gitaar spelen toen hij zeven jaar was en leerde liedjes zingen in het Swahili, maar hij vond pas later zijn carrière in de muziek.
In 1956 ging hij als medische student naar de Universiteit van Kaapstad, maar zakte in zijn
tweede jaar en keerde terug naar Nairobi, waar hij les gaf op de lagere school en optrad in nachtclubs.
In september 1959 verhuisde hij naar het Verenigd Koninkrijk en ging hij naar de universiteit van Bangor in Wales, waar hij wetenschap studeerde met de bedoeling zijn loopbaan als leraar te bevorderen.
Maar hij bleef in clubs zingen en in de vroege jaren zestig werden een paar van zijn opnames uitgegeven op flexi-discs via de campusuitgave de Bangor University met als doel geld in te
zamelen voor een goed doel.
Dit bracht hem onder de aandacht van Fontana Records die hem contracteerde en zijn eerste professionele single “The Charge of the Light Brigade” uitbracht in 1962.
Zijn tweede single was een cover van de Amerikaanse countryzanger “Jimmy Ray Dean” met het nummer “Steel Men”.
Het leverde hem zijn eerste hit in de New Musical Express Top charts van 30 in juni 1962 op net toen hij zijn eindexamen deed.
Maar in plaats om door te gaan met zijn promotie zocht hij een manager en richtte hij zich
fulltime op zingen.
Hij trad op in ‘This and That’ een televisieshow in Ulster, Noord-Ierland.
De volgende jaren worstelde hij om de kost te verdienen in het Britse cabaretcircuit.
Maar in het voorjaar van 1967 won hij een prijs op het Knokke Songfestival in België, wat leidde tot opnames van zijn compositie “The Mexican Whistler” en zijn versie van “If I Were A Rich Man” uit de musical “Fiddler on the Roof”.
In 1968 veranderde hij van platenmaatschappij en ging naar naar EMI,
dat zijn platen op zijn Columbia-imprint label plaatste.
In het najaar van 1969 scoorde hij zijn eerste Top 20-hit in Groot-Brittannië met de
zelfgeschreven “Durham Town (The Leavin)”.
In 1970 was hij onder contract bij RCA Victor Records voor de VS en in het voorjaar van dat jaar werd een andere compositie het zonnige uptempo “New World in the Morning” een Top 20-hit in de American Easy Listening charts.
Tegelijkertijd bereikt zijn Britse single het melodramatische antioorlog nummer
“I Do not Believe in’ If ‘Anymore” de pop-top tien plaats.
In de Verenigde Staten volgde het nummer “New World in the Morning” op en werd die zomer een Top 30 Easy Listening-hit in het Verenigd Koninkrijk.
Zo zette hij zijn succes voort aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.
Het filosofische nummer “Why?” waarvoor hij de muziek had gecomponeerd en de tekst van amateurschrijver “Joan Stanton” was onderdeel van een wedstrijd in zijn radioshow bereikte de Amerikaanse Easy Listening-chart en de Britse hitlijst en won de begeerde Ivor Novello-songwriting award van het Verenigd Koninkrijk van 1971-1972.
Zo keerde hij ook terug naar de LP-hitlijst van Groot-Brittannië met het album
“New World in the Morning” en haalde de U.K. Top 40 met “Mamy Blue”.
Hij bracht ook het album “A Special Kind of Man” uit, met daarin “The Last Farewell”,
een romantische ballade van oorlog en scheiding die hij had gecomponeerd en op tekst had gezet die waren ingezonden door een andere amateurschrijver “Ron Webster”, als onderdeel van dezelfde radiocompetitie.
Zo deed hij in 1972 een Britse tv-serie voor volwassenen en hij bleef de jaren erna overal ter
wereld opnemen en optreden, maar zonder opnieuw een hit te maken.
In de winter van 1975 kwam “The Last Farewell” pas in de Verenigde Staten onder de aandacht nadat de vrouw van een radioprogrammeur in Atlanta het op vakantie in Canada had gehoord en haar man ertoe bracht het in de ether te brengen.
De vier jaar oude track werd uitgebracht op single en die zou bovenaan in de easy listening-chart komen, voordat hij een internationale hit werd met een gerapporteerde verkoop van elf miljoen exemplaren.
Het bereikte tijdens de zomer zijn hoogtepunt met een nummer twee in het Verenigd Koninkrijk en zo won hij een tweede Ivor Novello Award.
Ondertussen bracht RCA, die hem eerder had laten vallen en hem toen haastig opnieuw een contract aanbood om het, het compilatiealbum “The Last uit Farewell and Other Hits in de VS” uit te brengen, succesvol voor een gouden plaat.
In Groot-Brittannië bereikte de compilatie “The Very Best van Roger Whittaker” de Top Tien.
In 1976 ging hij voor het eerst op tournee in Amerika.
Halverwege het jaar kwam “Durham Town (The Leavin ‘)” de easy listening chart gevolgd door een Top 20 hit met “The First Hello, The Last Goodbye”.
In het Verenigd Koninkrijk kwam het tweede album “Very Best of Roger Whittaker “
in de hitparade.
Het bleef stuivertje wisselen want hij keerde terug in de Amerikaanse easy listening-charts
in februari 1977 met “Before She Breaks My Heart” en terwijl RCA’s release van The Best
of Roger Whittaker in maart nooit de hitlijsten kwam, maar deze verkocht in de jaren goed
genoeg om gecertificeerd goud te worden in 1980.
In de late jaren zeventig startte hij zijn eigen Tembo Records company
(tembo is het woord voor olifant in Swahili).
Tembo gaf de licentie van zijn opnames door aan Main Street Records in de VS, het label hem een duwtje richting countryzanger gaf en zo ontstond het nummer “I Love You Because”.
Het nummer kwam onder in de country charts binnen, maar eind 1983 stond het een half jaar in de country charts en kreeg het de status van ‘All Time Heart Touching Favorites’ in 1984.
In 1985 was hij terug met zijn platen via RCA in de VS uit te geven en in het najaar van 1986 keerde hij terug naar de Britse top tien met “The Skye Boat Song”, in een duet met komediant “Des O’Connor” en hij bleef in het Verenigd Koninkrijk regelmatig in het volgende decennium in musiek uitgeven, zoals “Skye Boat Song en Other Great Songs” in 1986, “His Finest Collection”, 1987, “Home Lovin ‘Man”, 1989.
In 1996 kwam er het album “And A Perfect Day – His Greatest Hits & More” uit.
Vaak bevatten zijn albums oudere opnames met misschien een of twee nieuwe nummers.
Dus als hij een geheel nieuw album maakte, was het een evenement.
Toen het album “Awakening” in 1999 op RCA in de Verenigde Staten verscheen, verklaarde een sticker op de voorkant: “Het eerste volledig originele album van Whittaker in meer dan zeven jaar, bevat alle nieuw materiaal!
Dat was voor vele fans een hele verademing.
Na het voltooien van een tournee door Duitsland in 2001 wat in die tijd zijn sterkste markt was, kondigde hij op 65-jarige leeftijd zijn afscheid van optreden aan en vestigde zich met zijn
jongere vrouw in Ierland.
Net als vele andere muziekartiesten heeft hij deze verklaring echter niet gehouden en was hij in 2003 weer op tournee in Duitsland, met plannen voor meer opnames en concerten die voor de komende jaren werden gepland.
In maart 2006 maakte hij op zijn website bekend dat een tournee in Duitsland in 2007 zijn
laatste zou zijn en dat hij toekomstige uitvoeringen zou beperken tot “occasionele concerten”.
Hij trad nu meer op in de Duitsetaal en werd in november 2008 in het Duits geïnterviewd op de Deense tv.
In een interview uit 2014 herhaalde Whittaker dat hij in 2013 was gestopt met toeren,
maar beweerde hij dat hij 18 nieuwe nummers had geschreven voor een album en zei:
“ I still whistle very well”.
Hij woonde in Eyrecourt, County Galway, Ierland, dicht bij de rivier de Shannon,
maar hij verhuisde in 2012 naar Frankrijk.
Op zijn website staat te lezen: ‘Na meer dan 50 jaar zijn muziek te delen met de wereld is Roger nu gestopt met het uitvoeren van concerten’.
Maar dit weekend is hij wel de Gouden terugblijk in de BankShow met het nummer: “If I Were A Rich Man”, nou dat is wel gelukt.