Het is eens tijd is om een verhaaltje over de zee te vertellen.
op de schepen was het vroeger maar een beetje behelpen, je zelf wassen, op het eerste gezicht is dat niet zo’n probleem, maar op de oude schepen was het eigenlijk van onder geschikt belang.
Een lichtmatroos werkt als assistent van de bootsman en kwartiermeester op een zeilschip.
Hij zorgt voor de veiligheid van de gasten, maar verricht ook benedendeks huishoudelijke taken.
Een lichtmatroos is na de dek man de laagste in hiërarchie.
De lichtmatroos, dat is een deftige naam voor een bakkie jongen, zo moest hij het water, waar men zich mee kon wassen, midscheeps met een zwengelpomp op pompen.
Daarna met twee volle emmers water door de machinekamer, naar het washok lopen.
Als er in de machinekamer water gemorst werd nou dan waren de rapen gaar en kreeg de jongen ongenadig op zijn duvel en moest hij het gemorste water op dweilen.
Van de twee volle emmers water maakte hij maar vier half volle, maar voor stokers moest veel meer water komen, zij moesten de kolenstof van hun lichaam weg wassen.
Het washok was meestal in een gang of ineen hok bij de slaap en verblijfsruimte.
Met dit water moest men zich wassen voor men de kooi in dook , en na het slapen tandenpoetsen en alles doen wat men normaal met water doet.
De bakkie jongen was dan ook heel druk met het water halen, ook omdat het met de gammele pomp omhoog moest worden gepompt en er altijd voor iedereen schoon water in de emmers moest staan.
Zodra er zeepwater in de emmers zat, moesten deze worden leeg gegooid en gevuld worden met schoon water.
Dit is nog maar één taak van de bakkiesjongen, wat was hij druk op een dag, dinsdag 8 april gaan we verder met deel twee.
Het leven was niet gemakkelijk voor het personeel in de lagere rangen op de zeilschepen vroeger. Hard werken voor een schamel loon. En altijd het p*spaaltje.
Mooi verhaal.
ja, dat lijkt me toch niet een aangenaam baantje. Veel ellende in vroeger tijden, die zijn gelukkig voorbij.
Mooi verhaal ben benieuwd wat je van deel twee gaat maken 🙂
Nooit kunnen bedenken dat dsar speciaal een matroos voor was aangesteld.
Hard labeur waarschijnlijk, Hans, wel tof om te lezen !
Lie(f)s.
@Trouwers, toevallig gezien, Hans… Ze liepen wel in de kijker !
Daar was laatst een meisje loos..
Die wou gaan varen ..
Die wou gaan varen..
Daar was laatst een meisje loos..
Die wou gaan varen als lichtmatroos… enz
groeten
Tja, het was een baan die waarschijnlijk ook niet veel geld op leverden. Imand moest het doen natuurlijk, maar ik had het liever ook niet gedaan. Ik blijf liever met mijn voeten op de vaste wal en dan naar de boten kijken die langs komen varen.
Love As Always
Di Mario
Ik ben ook een bakkiesjongen, maar dan met koffie. En wat een leuk stukje Hans, benieuwd naar deel-2.
Fijne donderdag en groetjes: Peter.
Tja, een lage loon baantje eigenlijk. De opperman onder het scheepspersoneel. Ik zou het niet graag willen doen.
Maar het is wel goed dat er zulk werk was natuurlijk.
doet me denken aan een liedje, daar kwam ook een lichtmatroos in voor, weet niet meer juist hoe het gaat
ben jij een matroos geweest hans:-)
leuk verhaal:-)
Dat waren inderdaad niet de makkelijkste baantjes op zo’n schip. Nou moet je zo’n stoker ook niet uitvlakken….
Klinkt als: Ketelbinkie.
In het Maritiem Museum Rotterdam lag destijds de Buffel. Een oud Marineschip, wat van binnen te bezichtigen was en compleet ingericht als opleidingschip voor matrozen. Het gaf een goed beeld hoe het er vroeger aan toe ging.
Vanwege de bezuinigingen ligt het schip nu elders en is het ondergebracht in een speciale stichting. Erg jammer dat het niet meer te bezichtigen is in het buitenhavenmuseum. Het was de trekpleister van de collectie.
En dat allemaal terwijl ze midden op het water zaten…….