”Willy Derby” is de artiestennaam van Willem Frederik Christiaan Dieben, die op 5 april 1886 in Den Haag is geboren.
Hij was de middelste van vijf kinderen in het gezin van vader Franciscus Albertus Jacobus
Dieben en moeder Frederika Wilhelmina Ninaber.
In zijn lagere school periode blonk hij als leerling niet uit in zijn leerprestaties, die waren maar matig, maar hij zong als een van de beste.
Na zijn militaire dienst plicht begon hij in 1908 in Antwerpen als zingende ober en ging na
verloop van tijd naar Londen en ging hij als hutbediende werken op de boot naar Amerika en waar hij ook ter vermaak van de passagiers optrad.
Na optredens in een havenkroeg in New York werkte hij enige tijd bij de Holland-Harwich Lijn, wederom als ober, zanger en entertainer.
Terug aan land ging hij verder als ober en werkte waar men hem nodig had en aarzelde niet om iedere gelegenheid aan te grijpen om zijn liedjes ten gehore te brengen voor de klanten.
In 1915 trouwde hij met Adelaïde Marie de Kuyper, maar hun huwelijk bleef kinderloos, en zij drong er bij hem op aan de artiestenwereld in te gaan.
Zijn eerste optredens in Rotterdam hadden veel succes met als gevolg was dat hij veel werd
gevraagd om bij variétévoorstellingen en revues op het podium te verschijnen.
Zijn carrière raakte in een stroomversnelling, hij veroverde Den Haag en stond reeds in
hetzelfde jaar, dat was in 1915, op de Pier van Scheveningen.
Zonder zijn vrouw was het nooit zover gekomen, ze ondersteunde en stimuleerde hem,
verzorgde zijn toneelkostuums, hielp bij het instuderen van acts en liedjes en was ook nog zijn manager en impresario.
In 1916 kreeg hij een contract voor optredens samen met zijn jongste broer Lou,
die later de toneelnaam “Lou Bandy” aannam.
De Bandy Brothers waren geen succes, de oorzaak zat hem vooral in de vele ruzies tussen de beide broers, na het beëindigen van de samenwerking ging hij zich Will Bandy noemen en
veranderde dit weer in 1918 in Willy Derby.
Hij besloot weer om solo te gaan op te treden, hij was inmiddels zo bekend dat zijn naam op een affiche van een variétévoorstelling een uitverkocht huis betekende.
Zijn optreden bestond uit een conference en het zingen van liedjes van velerlei aard,
van meezingers tot liedjes met dramatische teksten.
In 1919 werden een aantal van deze liedjes op de plaat vastgelegd.
Het succes was zo groot dat er nog vele opnamen volgden.
Vooral “Hallo Bandoeng” en “Scheiden doet lijden” waren zeer populair.
Willy Derby opende zijn eigen platenwinkels en er werden in de loop der jaren ruim 10 miljoen platen van hem verkocht.
Hij bleef evenwel een beminnelijk mens, sterallures zijn hem vreemd gebleven en hij heeft zijn afkomst nooit verloochend.
In 1933 trof hem een hartinfarct en kreeg hij het advies het wat kalmer aan te doen, maar hij raakte betrokken bij een romantische affaire met de 15-jarige revueartiesten “Teddy Schaank” en in 1936 gingen ze samenwonen, hun relatie heeft acht jaar geduurd wat echter niet
verhinderde dat zijn vrouw Adelaïde hem zakelijk bleef bijstaan.
Derby op zijn beurt, zorgde financieel voor haar, zocht haar regelmatig op en is nooit van haar gescheiden.
In de oorlog schroomde Derby niet tijdens zijn optredens de Duitse bezetter in bedekte vorm te provoceren, dat liep verkeerd af in 1941 toen is hij wegens een anti-Duitse houding in de
gevangenis Scheveningen, het zogenaamde Oranjehotel, werd opgesloten en dat herhaalde zich op 13 februari 1943 nog een keer.
Tijdens zijn gevangenschap onthielden de Duitsers hem de medicijnen die hij nodig had voor zijn hartkwaal, maar zijn vriendin wist wat medicijnen naar binnen te smokkelen en redde
daarmee vermoedelijk op die manier zijn leven.
Hij kwam op 30 maart 1943 weer vrij maar mocht gedurende een half jaar niet optreden, in die korte tijd werd hij een oude zieke man, het gevolg was dat zijn vriendin de verslechterde relatie in 1944 verbrak en een paar weken later op 9 april 1944 overleed Willy Derby op 58 jarige
leeftijd aan een hartaanval.
Hij is begraven op de begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag en zijn grafschrift luidt “Scheiden doet lijden”.
Dit weekend is het nummer “Droomland” de Gouden terugblik in de BankShow.
Het is een vertaling van “Beautiful isle of somewhere”, een Amerikaans nummer uit 1897.
Bekende artiesten die het lied ook hebben gezongen zijn onder andere “Harold Jarvis”,
“John McCormack”, “Jo Stafford” en “Vera Lynn”.
In 1992 werd het nummer opnieuw uitgegeven door “Paul de Leeuw” en “André Hazes”.
Deze versie haalde uiteindelijk de drieëntwintigste plaats in de top 40.