“Gun-Marie Fredriksson” werd geboren in Össjö, Skåne, een klein stadje in de gemeente
Ängelholm in de provincie Skåne in Zweden op 30 mei 1958.
Dus vandaag viert ze haar eenenzestigste verjaardag.
Ze was het jongste kind van een gezin van vijf kinderen.
De familie verhuisde later naar het Zweedse stadje Östra Ljungby.
Het was een arm gezin en beide ouders waren gedwongen om te werken, waarbij ze de jonge Marie vaak alleen lieten.
In deze periode ontwikkelde ze haar interesse in het kunnen optreden.
Zo stond ze voor de spiegel die ze deed alsof ze een ster was.
Samen met haar broers en zussen of buurtkinderen begon haar Fredriksson muziek te spelen en te zingen.
Ze werd vaak door haar moeder gevraagd om op te treden voor vrienden die onder de indruk waren van haar stem omdat deze op die van “Olivia Newton John” leek.
In haar tienerjaren groeide haar interesse in de muziek toen ze artiesten ontdekte zoals
“Joni Mitchell”, “The Beatles” en “Deep Purple”.
Toen hij 17 was, schreef ze zich in voor een muziekcollege en trad ze op in lokaal theater.
Ze vond het echter allemaal ontzettend saai ze verlangende naar de sensatie van het publiek.
Zoals ze het zelf uitdrukte “Ik wilde optreden, ik ben een performer”.
Ze ging bij het theater en nadat ze naar de stad Halmstad verhuisde, raakte ze betrokken bij de lokale muziekscene.
Ze nam deel aan de punk band “Strul” van haar vriend Stefan, ze deed lokale optredens en nam zelfs een single op.
Nadat de groep uit elkaar ging vormde ze met haar nieuwe vriend “Martin Sternhuvsvud” een nieuwe groep genaamd “MaMas Barn” en hebben een album opgenomen.
Toen ze met “Per Gessle”, zanger van de beroemde Zweedse groep “Gyllene Tider”
een repetitiestudio deelde werden ze vrienden.
Hij vond dat ze heel heel veel talent had en liet haar een auditie doen bij zijn producer
“Lasse Lindbom”, die zeer bekend was in Zweden.
Hij was behoorlijk onder de indruk van haar stem en bood haar een contract aan en hij vroeg haar om een duet met hem op te nemen, “Så nära nu” en dat deed ze en ze nam toen deel aan zijn groep “The Lasse Lindbom Band”.
Ook moedigde hij haar aan om een solocarrière te beginnen, maar ze was te nerveus en had geen zelfvertrouwen.
Uiteindelijk nam ze de stap en nam haar eerste soloalbum “Het vind” op geproduceerd door Lindbom.
Haar eerste single “Ännu doftar kärlek” werd een grote radiohit, maar het album ontving
gemengde recensies.
Haar eerste solo-tour vond plaats van maart tot juni 1985 samen met de Lasse Lindbom Band, omdat ze niet genoeg zelfvertrouwen had om alleen te toeren.
In hetzelfde jaar reisden ze samen met Lindbom naar de Canarische Eilanden om nummers te schrijven voor haar tweede solo-album.
Het album “Den sjunde vågen” werd uitgebracht in februari 1986 en piekte op de zesde plaats in de Sverigetopplistan, de nationale hitlijst van Zweden, met de verkoop van meer dan 90.000 exemplaren.
Na dit succes had ze genoeg moed verzameld om solo te gaan toeren.
Gessle en Fredriksson hadden jarenlang gesproken over samenwerken, want ze had backing vocal werk in zijn band gedaan en ze hadden samengewerkt aan “Spännande Ostar” en andere projecten, waaronder een poging om met de band Gyllene Tider een Engelstalig album in
Amerika uit te brengen.
Haar carrière groeide in Zweden, maar Gessle een voormalig boybandlid wiens solocarrière niet goed verliep, was niet zo succesvol.
Vrienden en mensen uit de branche waarschuwden haar om met hem te gaan samenwerken.
Want zijn idee was om een duo te vormen om in het Engels te gaan zingen en te proberen wat succes te hebben in Europa.
In die tijd was het niet populair voor Zweedse artiesten om in het Engels op te treden.
Maar in 1986 ging ze toch met Gessle samenwerken onder de naam “Roxette” de naam die Gyllene had gebruikt toen ze hun album “The Heartland Café” in de VS probeerden uit te brengen.
Hun eerste single “Neverending Love” werd een hit in Zweden, en het album “Pearls of Passion” van Roxette prikkelde Per Gessle markante carrière nieuw leven in en ze werd de
belangrijke artiest.
Na de Zweedse “Rock Runt Riket” tournee met Roxette in 1987, nam ze haar derde
soloalbum “Efter Stormen” op.
Opnieuw werkte ze samen met Lasse Lindbom, zowel als producent en als songwriter,
de productie werd gevolgd door een solotournee.
In februari 1989 nam ze ook een nummer op voor een tv-serie genaamd “Sparvöga”.
Haar lied de titelsong van de show, werd een van haar meest geliefde en bekendste nummers en ze werd zo een van de bekendste zangers in Zweden.
In het zelfde jaar gingen ze terug naar de studio en namen een tweede album op “Look Sharp!” wat hen opnieuw in de hitlijsten in Zweden kwam.
En onverwacht had ze een nummer één hit in de VS met “The Look” in april van het jaar.
In korte tijd werden ze van kleine beroemdheden in Zweden tot grote internationale artiesten die plotseling over de hele wereld reisden en miljoenen platen verkochten en awards
ontvingen.
Het album Look Sharp! werd een enorme hit en produceerde in november 1989 twee
Amerikaanse nummer één hits, waaronder “Listen to Your Heart”.
Het derde nummer van de Look Sharp! Album “Dangerous” kwam in februari 1990 voor twee weken op de tweede plaats in de Billboard Hot 100.
In 1990 werd Gessle benaderd door Touchstone pictures om een nummer te schrijven voor de aankomende film “Pretty Woman”.
Omdat hij geen tijd had om een nieuw nummer te maken, bewerkte hij een oud kerstnummer en gaf ze “It Must Have Been Love”.
Het nummer kwam in juni 1990 in de top hitlijsten en werd een van de bestverkopende en
bekendste nummers van Roxette.
begin 1991 werd een derde album uitgebracht, “Joyride” dat in mei nog een nummer één hit opleverde, terwijl een ander nummer, “Fading Like a Flower” in juli de tweede plaats bereikte in de Amerikaanse muziekmarkt.
In 1992 keerde ze terug naar haar solocarrière en nam het album “Den ständiga resan” op.
Het album is een muzikaal zelfportret en is geschreven als een dagboek, met zeer persoonlijke liedjes over haar leven, gevoelens en relaties.
Tijdens Roxette’s wereldwijde Joyride-tour ontmoette ze een vriend van de band “Mikael Bolyos” in Australië.
Ze waren binnen 3 dagen verloofd en was ze binnen een jaar zwanger.
Tijdens haar zwangerschap voerde ze een kleine tour door Zweden om het album van
Den ständiga Resan te ondersteunen, en ook een optreden met Roxette voor MTV Unplugged.
Ze beviel op 29 april 1993 van hun dochter Inez Josefin.
In 1996 nam ze een ballade album op in het Spaans met Roxette en een nieuw soloalbum
“I en tid som vår”.
Haar tweede kind, Oscar Mikael werd geboren op 26 november 1996.
In 1998 en 1999 werkte ze met Gessle aan het nieuwe Roxette-album “Have A Nice Day”.
In 2000 bracht ze een greatest hits-album uit onder de titel
“Äntligen – Marie Fredrikssons bästa 1984-2000”.
Het werd gevolgd door een zomertournee, later uitgebracht als een live CD / Dvd-pakket
genaamd “Äntligen – Sommarturné”.
Ook bracht ze al haar albums uit in een boxenset, genaamd “Kärlekens Guld”.
De geremasterde albums bevatten eerder niet-uitgebrachte nummers en een nieuwe
verpakking.
Op 11 september 2002 viel ze flauw in haar badkamer stootte haar hoofd en kreeg een
hersenschudding.
Scans gaven aan dat ze een hersentumor achter in haar hoofd had.
Er werd enkele weken gewacht tot de hersenschudding over was en daarna onderging ze een succesvolle operatie en werd de kwaadaardige tumor verwijderd.
Er volgden maanden van chemotherapie en bestraling.
Ze hield blijvende schade aan haar hersenen zo verloor ze het vermogen om te lezen en te
tellen en het gezichtsvermogen in haar rechteroog en bewegingsverlies aan haar rechterkant.
In januari 2003 ontving Roxette de ‘Royal Medal with Blue Ribbon’ van koning van Zweden Carl Gustaf XVI.
De ceremonie was het eerste evenement waarbij ze na haar operatie verscheen.
Dit was een van de weinige openbare optredens die ze tijdens haar ziekte maakte.
Ze trok zich vervolgens bijna twee jaar terug uit het publieke leven.
Ze blijft nog steeds werken als muzikant en als schilder.
Ze is echter nog niet volledig hersteld van de hersenschade en het is onwaarschijnlijk dat ze volledig terugkeert naar haar vroegere stressvolle leven als het gaat om het uitvoeren van muziekalbums, interviews en openbare optredens.
Afgezien van een incidenteel interview onttrekt ze zich het liefst uit het publieke leven.
Ze brengt haar dagen het liefst door met tekenen in het gezelschap van haar man en hun twee kinderen.
Deze week is ze de Gouden terugblik in de BankShow met haar eerste solo single:
Ännu Doftar Kärlek.