Dit weekend is Dorothy Marie Marsh beter bekend onder haar artiestennaam “Dottie West”, niet de meest bekende country zangers in ons land, werd geboren op 11 oktober 1932 in McMinnville Tennessee en ze was de oudste van tien kinderen.
Haar moeder was Pelina Artha en haar vader William Hollis Marsh, die alcoholist was die haar sloeg en seksueel misbruikte.
Het misbruik ging door tot ze zeventien was, tot ze hem uiteindelijk aangaf bij de plaatselijke sheriff.
Ze getuigde tegen haar vader in de rechtbank, hij werd veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf en stierf daar uiteindelijk in 1967.
Na een korte tijd bij de sheriff te hebben gewoond, verhuisde ze met haar moeder en broers en zussen naar McMinnville en moeder opende een klein café.
Ze sloot zich aan bij haar middelbare schoolband, ‘The Cookskins’, waar ze zong
en gitaar speelde.
Ze verscheen op de lokale radio, ze was verlegen en op haar dertiende verjaardag
en ging muziek studeren aan Tennessee Technological University in Cookeville, Tennessee en in 1951 behaalde ze een muziekbeurs.
Daar ontmoette ze haar eerste echtgenoot in 1953, een staalgitarist genaamd ‘Bill West’, met wie ze vier kinderen kreeg.
Na hun afstuderen verhuisden de Wests en hun kinderen naar Cleveland, Ohio, daar verscheen ze in het televisieprogramma “Landmark Jamboree” als de helft van een country-pop vocaal duo genaamd ‘Kay-Dots’.
Tegelijkertijd maakte ze talloze reizen naar Nashville in de hoop een opnamedeal te krijgen, in 1959 deed ze samen met Bill auditie voor “Starday’s Don Pierce” en kregen onmiddellijk een contract aangeboden.
Hoewel de resulterende singles die ze voor het label had opgeleverd niet succesvol waren,
verhuisde in 1961 ze desondanks naar Nashville.
Daar vielen zij en haar man in met een groep aspirant-songwriters zoals “Willie Nelson”,
“Roger Miller”, “Hank Cochran” en “Harlan Howard”.
Ze behaalde haar eerste Top 40-hit in 1963 met “Let Me Off at the Corner”,
een jaar later gevolgd door de Top Tien “Love Is No Excuse”, een duet met “Jim Reeves”, die een groot succes met haar had gescoord “Is This Me?”.
In 1964 deed ze auditie voor producer “Chet Atkins”, de architect van het Nashville-geluid,
die ermee instemde om haar compositie “Here Comes My Baby” te produceren en deze single maakte van haar de eerste vrouwelijke countryartiest die een Grammy Award won, wat leidde tot een uitnodiging om lid te worden van de “Grand Ole Opry”.
In Atkins vond ze de perfecte producer voor haar klagende zang en hartverscheurende liedjes, na het uitbrengen van de “Here Comes My Baby”album in 1965, neemt ze zich voor het album “Suffer Time” het volgende jaar uit te brengen, die haar grootste hit ooit voortbracht in in het nummer “Would You Hold It Against Me”.
In 1967 bracht ze met de combinatie West / Atkins drie afzonderlijke albums uit namelijk,
“With All My Heart and Soul”, met het nummer “Paper Mansions”,
het album “Dottie West Sings Sacred Ballads” en “I’ll Help You Forget Her”, maar ze verscheen ook in een aantal films, “Second Fiddle to a Steel Guitar” en ‘There a Still on the Hill’.
Na het album “Country Girl” in 1968 werkte ze samen met “Don Gibson” om samen duetten op te gaan nemen, zo nemen ze in 1969 hun nummer twee hit “Rings of Gold” op.
Dit was haar laatste album met Atkins, en ze volgde het met twee releases in 1970, “Forever Yours” en “Country Boy en Country Girl”, een verzameling met “Jimmy Dean”.
Rond de tijd dat het album “Have You Heard” uitkwam in 1971 verliet ze Bill en trouwde in 1972 met drummer ‘Bryan Metcalf’, die twaalf jaar jonger was.
Plots onderging haar imago een enorme metamorfose, de vrouw die ooit gekleed was
in conservatieve gingham jurken en weigerde om “Kris Kristofferson’s”
“Help Me Make It Through the Night” op te nemen omdat het ‘te sexy’ was, verscheen opeens in strakke kleding.
Terwijl de seksuele revolutie zijn hoogtepunt bereikte, deed haar carrière het zelfde na het
succes van de crossover-hit “Country Sunshine” uit 1973, geschreven voor Coca-Cola, werd haar materiaal meer provocerend, tot grote ergernis van country puristen, maar ook commercieel werd ze meer succesvol.
Na de release van het album “House of Love” in 1974 haalde ze een aantal Top 40-hits zoals “Last Time I Saw Him”, “When It’s Just You and Me” en “Tonight You Belong To Me”.
In 1977 nam ze het nummer “Every Time Two Fools Collide” op en volgens de legende, kwam “Kenny Rogers” plotseling de studio binnen en begon mee te zingen.
Het nummer werd uitgebracht als een duet en de single werd een nummer één hit.
Als duo maakte ze meer platen, zoals in 1979 “All I Ever Need Is You” en 1981
“What Are We Doin ‘in Love” stonden ook bovenaan de hitlijsten, en hun duettenalbum uit 1979 getiteld “Classics” bleek ook succesvol te zijn.
Als soloartiest noteerde ze in 1980 een aantal nummers, “A Lesson in Leavin” en
“Are You Happy Baby?”.
Naarmate de jaren tachtig vorderden, begon haar populariteit te wankelen, ze verscheen in een onthullende fotoverspreiding in het mannenblad Oui en toerde met een productie van
de musical “The Best Little Whorehouse” in Texas.
In 1983 trouwde ze voor de derde keer, maar nu met geluidsman ‘Al Winters’, die zo’n 23 jaar jonger was dan haar en een jaar later verscheen ze in het stuk ‘Bring It on Home’.
Haar laatste hit, “We Know Better Now” bereikte slechts de drie en vijftigste plaats
in de hitparade in 1985.
Hoewel ze populair tijdens de tournees bleef, liepen de financiële problemen voor haar op en in 1990 na de scheiding van Winters, werd ze failliet verklaard en met als dieptepunt de uitzetting uit haar Herenhuis in Nashville.
Na een auto-ongeluk en een openbare veiling van haar bezittingen begon ze plannen te maken voor een comeback, inclusief een album met duetten en autobiografie.
Maar op weg naar een optreden op 30 augustus 1991 in Opryland, slipte de auto waarin ze reed en verongelukte, een paar dagen later op 4 september 1991 stierf ze aan haar verwondingen op 58-jarige leeftijd.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik met het nummer “A Lesson in Leavin ‘”, ook getiteld “Lesson in Leavin'” ‘, is een lied geschreven door “Randy Goodrum” en “Brent Maher”.
Het werd oorspronkelijk door haar opgenomen in 1980 en het nummer steeg naar nummer 1 in de Billboard Country Chart.