Soms kom je tijdens het zoeken naar iemand voor de Gouden terugblik op een jarige artieste die je een warm en blij gevoel geeft.
Zo ook bij “Tina Arena” is dat het gevoel, een fris en blij geluid produceert ze.
Ze is geboren in Melbourne op 1 november 1967 en ze is zangeres en songwriter.
Ze is het kind van Italiaanse ouders en ze heeft een zus, Nancy.
Haar carrière begon toen ze zeven was toen ze werd geselecteerd als een vaste performer voor het muziektelevisieprogramma Young Talent Time.
Als kind trok Arena aandacht voor de kracht van haar stem, die opmerkelijk werd geacht voor zo’n jong kind.
Vaak werd ze aangekondigd als “Tiny Tina Arena”, was ze te zien op de wekelijkse televisie waar de huidige pophits zong en danste.
Het beleid van de show was om getalenteerde kinderen te promoten, en op de leeftijd van
zestien zouden de teamleden vertrekken om een carrière als volwassene te volgen.
Ze droeg een stigma bij zich dat het moeilijk maakte om serieus te worden genomen als een volwassen vocalist en voor een korte tijd overwoog ze haar carrière te beëindigen en vond ze een baan bij een verzekeringsbedrijf.
Ze werd uitgenodigd om “Lionel Richie” te ondersteunen tijdens zijn tour door Australië, maar ondanks dit succes en de waardering die het haar gaf, wilden platenmaatschappijen haar geen platencontract aanbieden.
Ze hield vol en speelde nachtclubs in Melbourne en op verschillende podiummuzikanten,
voordat uiteindelijk een contract werd aangeboden.
Haar album “Strong as Steel”, uitgebracht in 1990, bevatte een grote hit single, de uptempo dance track, “I Need Your Body“, waarvan de bijbehorende video Arena demonstreerde als een sexy en zelfverzekerde volwassene.
Ze trok veel publiciteit in Australië, maar sommige critici in de media drongen erop aan dat ze niet veel meer was dan een nieuwigheid.
Ondanks het succes van de andere singles, “The Machine’s Breaking Down”, heeft het album haar niet tot een belangrijke act gemaakt en verhuisde ze naar de Verenigde Staten.
Na het ondertekenen van een contract bij Sony Music, bracht ze het album “Don’t Ask”
uit in 1994.
Het werd een van de best verkopende albums van dat jaar in Australië en bezorgde haar de eerste grote hit single “Chains” op.
Het nummer bereikte ook de Top 10 in het Verenigd Koninkrijk en Top 40 in de Verenigde Staten.
Er werd gezegd dat haar carrière een prioriteit was van recordmanager “Tommy Mottola”, die voor haar een hoog succesniveau voor ogen had, maar het album slaagde er niet in goed
te verkopen in de VS en Mottola ging over naar andere projecten.
Na meer dan twintig jaar werd ze eindelijk geaccepteerd als een geloofwaardige performer door zowel de platen verkoop als de Australische muziekindustrie.
Haar volgende album “In Deep” (1997) en werd het best verkochte Australische album van het jaar.
Gedurende deze tijd nam ze het themalied op voor de film “The Mask of Zorro”, een duet met “Marc Anthony” getiteld “I Want To Spend My Lifetime Loving You”.
Dit nummer was zeer succesvol in Europa, en ze omarmde de Europese cultuur,
nam verschillende nummers op in het Frans en verhuisde tijdelijk naar Frankrijk.
In deze periode waren haar grootste successen deze Franse opnames en ze waren grote hits in Frankrijk.
Een herverpakte versie van het In Deep-album inclusief de nieuwe Franse versies en een
coverversie van het nummer “Les Trois Cloches” van “Edith Piaf” werd een grote hit in heel Europa en bereikte derde plaats in Frankrijk.
In 1998 werd ze uitgenodigd om de rol van Esmerelda op te nemen in de West End-productie van Notre Dame de Paris in Londen.
In 2000 trad ze op voor het grootste publiek van haar carrière tijdens de openingsceremonie van de Olympische Zomerspelen 2000 in Sydney.
Later dat jaar ontving ze een uitstekende prestatie ARIA Award voor haar carrièreprestatie, met de prijs ook specifiek voor haar succes in Frankrijk.
Haar album “Just Me” uit 2001 was een gematigd succes.
In 2003 werd ze aangeworven door Dance DJ “Ray Roc” om te zingen op zijn single
“Never (Past Tense)”.
Het nummer was een van de langstlopende hits van het jaar in de Hot Dance Club Songs, waar het nummer één bereikte.
Arena voltooide haar contract met Sony Music in de herfst van 2004, met een
“Greatest Hits-album” die het einde van haar samenwerking met hen betekende.
Ze bracht ook haar “Greatest Hits Live uit”, met 90 minuten live concertbeelden opgenomen
tijdens haar 2004 Greatest Hits tour in Australië.
Ze sloeg een platencontract met Columbia Frankrijk af, maar ze nam wel een nieuw volledig Franstalig album op, genaamd “Un Autre Univers”.
Het album werd mede geschreven door haarzelf en een verschillende Franse en Engelse
schrijvers en producenten.
De eerste single “Aimer jusqu’a l’impossible” ontving airplay op de Franse radio en debuteerde in de Franse nationale hitlijsten.
Het zesde studioalbum met de titel “Songs of Love & Loss” werd onafhankelijk opgenomen en zelf gefinancierd omdat ze niet langer een opname contract in Australië had.
Het album werd uiteindelijk uitgebracht op 1 december 2007 nadat een nieuwe deal
werd gesloten met EMI Australië.
Een promotietour door Australië begin november omvatte optredens op Dancing with the Stars and Sunrise.
Vijf concertdata ondersteund door een orkest werden gehouden drie in het Sydney Opera House en twee in de Hamer Hall in Melbourne.
Het album piekte in de ARIA Top Albums lijst en werd genomineerd voor de ARIA Award voor Best verkopende album.
In augustus 2008 trad ze op met “Andrea Bocelli” tijdens zijn tour door Australië.
Voorafgaand aan de tour was ze in het Verenigd Koninkrijk bezig met het opnemen van haar achtste studioalbum “Songs of Love & Loss 2”, dat op 15 november 2008 werd uitgebracht.
Ze trad in 2009 op met “Alison Jiear” tijdens de Sydney Mardi Gras.
Naast mede Australische zanger en songwriter “Darren Hayes” verscheen Arena als gast jury
tijdens de Londense audities van het zesde seizoen van Australian Idol.
De aflevering met Arena en Hayes werd op 27 augustus 2008 uitgezonden.
Ze verscheen opnieuw als gast jury op 16 november toen ze in Australië was om Songs of Love & Loss 2 te promoten.
Ze heeft in februari 2009 door de Franse president Nicolas Sarkozy de Ridder in de Orde van Nationale Verdienste, de tweede hoogste burgerlijke onderscheiding in Frankrijk, gekregen voor haar bijdragen aan de Franse cultuur.
In het zelfde jaar werd ook het eerste Franse grootste hitsalbum van haar uitgebracht,
“The Best & le meilleur”, en “The Peel Me Sessions”, een album met origineel materiaal dat in 2003 werd opgenomen maar destijds door haar label werd afgewezen door Sony.
Een live-CD en DVD werd in januari 2010 uitgebracht in Australië, “The Onstage Collection”,
waar het album in de ARIA hitlijsten verscheen.
Arena kondigde aan dat ze haar zevende Engelse studioalbum in 2011 zal uitbrengen.
Voor de volgende jaren verwijs ik je naar de Engelstalige Wikipedia website van “Tina Arena”
Dit weekend is ze de Gouden terugblik in de BankShow met het nummer “Sorrento Moon”,