De laatste Gouden terugblik van 2019, dit weekend is het “Marlene Dietrich”, geboren als
Marie Magdalene Dietrich in Berlijn op 27 december 1901 ze was een Duits-Amerikaans
actrice en zangeres.
Haar vader was een legerofficier die in de Frans-Pruisische oorlog had gediend.
Vanwege zijn constante afwezigheid bij de familie vanwege zijn legerplichten,
moesten Marlene en de rest van het gezin voor zichzelf zorgen.
Toen hij stierf was ze elf jaar oud en trouwde haar moeder Eduard von Losch een
aristocratische eerste luitenant bij de Grenadiers.
Marlene genoot van muziek en ging naar concerten, ze was bedreven in het spelen van Toen ze halverwege haar tienerjaren was ontdekte podium en werd acteren haar roeping.
In 1921 melde ze zich aan bij een toneelschool geleid door “Max Reinhardt”
en ze werd toegelaten.
Ze verscheen in verschillende toneelproductie, maar had nooit meer dan een paar gesproken regels.
Kortom, ze veroverde de toneelwereld op die manier niet.
Ze ging bij de film in 1922 en haar eerste film was “So sind die Männer”, deze film werd gevolgd door “Tragödie der Liebe” beide films kwamen uit in 1923.
Bij dit laatste project ontmoette ze eind 1922 “Rudolf Sieber” en trouwde met hem op 17 mei 1923 in Berlijn, ze bleven gehuwd tot het overlijden van haar man in 1976, hoewel ze niet de
hele tijd samenwoonden.
De rest van haar vroege filmcarrière was over het algemeen gevuld met bijrollen die nooit heel veel inhoud hadden.
Na te zijn gezien in de Duitse productie van “Der blaue Engel” in 1930, die een internationaal succes werd en met aanmoediging en promotie van “Josef von Sternberg”, die in Hollywood was gevestigd, verhuisde ze naar de Verenigde Staten om onder contract bij Paramount Pictures, de Amerikaanse filmdistributeur van “The Blue Angel” te gaan werken.
De studio wilde haar op de markt brengen als een Duits antwoord op de Zweedse ster van “Metro-Goldwyn-Mayer”, “Greta Garbo”.
Sternberg verwelkomde haar met geschenken, waaronder een groene Rolls-Royce Phantom II, deze auto verscheen later in hun eerste Amerikaanse film “Morocco” in 1931, waar ze samen speelde met “Gary Cooper”.
Later dat jaar gevolgd door de film “Onteerd”, Deze film liet haar casten als straatwandelaar die tot spion wordt benoemd, maar de film was een nogal saaie aangelegenheid, maar werd een succes omdat Marlene er in mee speelde en de filmbezoekers waren gewoon tot haar
aangetrokken.
In 1932 speelde ze in de film “Shanghai Express”, die enorm populair bleek te zijn en $ 3 miljoen opbracht, waar ze als prostituee werd gecast.
De volgende film was “Blonde Venus” wat een vreselijke productie bleek te zijn en opnieuw werd ze als prostituee gecast.
Het leek erop dat ze het typecast als een vrouw van lage moraal moest blijven spelen.
Sommige films zoals “Desire” uit 1936 deden dat niet, maar ze wilde zichzelf verder ontwikkelen.
Haar kans kwam in 1939 in “Destry Rides Again” toen ze werd gecast als “Frenchy”,
een gastvrouw in een westerse salon.
Hiermee begon een nieuwe richting in de carrière voor haar omdat het de typecasting aflegde die ze in films moest spelen.
Gedurende de jaren veertig verscheen ze in goed geproduceerde, goed geregisseerde films
zoals “Manpower”, “The Spoilers”, The Lady Is Willing en “Pittsburgh” die allemaal in 1942
werden uitgebracht.
Tijdens de tweede wereld oorlog ging ze, samen met onder meer de komiek “Danny Thomas”, naar Europa om voor de geallieerde soldaten aan het front op te treden en hun moreel te versterken.
In Nederland trad ze, samen met “Bob Hope”.
Nadien kwamen de rollen minder , misschien één tot twee films per jaar en na 1945 verscheen ze niet meer in films.
Ze maakte slechts zeven producties in de jaren vijftig.
Haar laatste rol van enige substantie was “Judgment at Nuremberg”uit 1961.
Ondanks het ontbreken van theatrale rollen, verscheen ze nog steeds op het podium.
In 1979 was ze echter een nog maar schil van haar vroegere zelf, na dat ze haar been te hebben gebroken in Australië tijdens een tournee,
heeft ze het nooit meer in de showbusiness opgetreden.
Ze stierf op 6 mei 1992 in haar huis in Parijs, Frankrijk, op 90-jarige leeftijd aan natuurlijke doodsoorzaak en bracht de laatste vijftien jaar van haar leven als een kluizenaar door.
Ze werd naast haar moeder in Berlijn begraven.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik, ze was een symbool van glamour en verleidelijkheid.