Dit weekend weer een Nederlandse artiest in de Gouden terugblik, het is “Gerard Antonius Cox” en hij werd op 6 maart 1940 geboren in Rotterdam.
Hij viert vandaag zijn tachtigste verjaardag.
Hij groeit op in een arbeidersgezin waarin vooral hard gewerkt wordt en niet geklaagd.
Na de lagere school volgt hij de kweekschool voor onderwijzers en werkt twee jaar als
onderwijzer op een lagere school in Crooswijk.
Hij meldt hij zich begin jaren zestig aan bij de toneelschool, maar tot zijn grote verdriet
wordt hij afgewezen.
Zijn Rotterdamse mentaliteit zorgt er voor dat hij het er niet bij laat zitten en als zanger/gitarist maakt hij begeleid door “Peter Blanker” op gitaar in 1961 een EP onder de officieuze titel “Spinnetje”, met 6 nummers voor de Studenten Grammofoonplaten Industrie.
De muziek is geïnspireerd op “Jaap Fischer” en bezorgt hem vele optredens in België.
In 1962 maakt hij zijn toneeldebuut in het stuk Blijde Verwachting van Toneelgezelschap
“Lily Bouwmeester”, nadat hij is afgewezen voor de toneelschool.
En een jaar later is hij te zien in de programma’s Van De Prins Geen Kwaad samen met pianist “Jan Willem ten Broeke”.
In 1964 maakt hij een omstreden singletje “De Pil”, het is de eerste single van hem, waarbij hij meer richting cabaret opschuift.
Halverwege de jaren zestig is het geëngageerde cabaret sterk in opkomst in ons land.
In 1966 sluit Gerard zich aan bij het “Lurelei” cabaret van “Eric Herfst” en “Ben Rowold”.
Samen met onder anderen “Jasperina de Jong”, “Rogier van Otterloo” en “Marjan Berk”
produceren ze satirische en maatschappij kritische teksten.
Met het door hem gezongen liedje “Arme Ouwe”, dat gaat over koningin Juliana,
ontketent hij zelfs een heuse rel maar die wordt beslecht met een proces-verbaal wegens
opzettelijke belediging van het staatshoofd.
Het jaar erop presenteert Lurelei het minder succesvolle Oud Zeer.
Het eveneens door hem gezongen controversiële liedje “God is niet dood” zorgt er in 1968 zelfs voor dat de leiding van de VPRO de uitzending van het programma Geef ‘M De Ruimte verbiedt.
Nog datzelfde jaar vormt hij samen met zijn Lurelei collega’s “Frans Halsema” en
“Adèle Bloemendaal” een opmerkelijk trio, dat debuteert met het spraakmakende en uiterst
succesvolle cabaretprogramma Met Blijdschap Geven Wij Kennis.
Hierin is onder andere het befaamde “Broekje In De Branding” te horen,
dat ook op single verschijnt.
Vanaf 1970 is Gerard betrokken bij het satirische radioprogramma “Cursief”.
Zijn conference over de gedrogeerde Vlaamse wielrenner “Polleke” wordt een klassieker.
Onder de titels “Wie Wijst Mij De Weg In Hilversum?” en “Gerard Cox Wil Bij U Op Schoot In Zijn Hansopje” maakt hij een aantal televisieprogramma’s.
In 1973 hervat hij de samenwerking met Frans Halsema.
In hun succesvolle theaterprogramma “Wat Je Zegt Dat Ben Jezelf” spelen ze komische
persiflages op radiospelletjes als Geen Ja Geen Nee, Voor Een Briefkaart Op De Eerste Rang en Raden Maar.
Er volgen nog een paar theaterprogramma’s, waarna hun samenwerking in 1976 ten einde komt.
Nadat hij eerder kleine hitjes heeft gescoord met ‘Broekje In De Branding’ en het van
“Gilbert O’Sullivan” gecoverde nummer “Alone again (naturally)” vertolkt naar
“Toen Was Geluk Heel Gewoon”, een fraai nostalgische bewerking van “Kees van Kooten” en “Wim de Bie”, heeft hij in 1973 een onverwachte nummer 1-hit met
“’t Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer”.
Met het nummer staat hij vijf weken op nummer een in de Top 40.
Het bezorgt hem veel roem en kritiek die vooral uit de hoek van zijn collega’s van het
geëngageerde cabaret komt ze verwijten hem deze vorm van ‘artistieke uitverkoop’.
Gerard trekt zich er nauwelijks iets van aan en scoort een volgende Top 10-hit met
“Die Goeie Ouwe Tijd”.
In 1977 speelt hij een hoofdrol in de Nederlandse bioscoopfilm “Het Debuut” van regisseur “Nouchka van Brakel”, waarin hij schittert naast de jeugdige actrice “Marina de Graaf”,
ze speelde onder andere in de film “Overvallers in de dierentuin” in 1984 waar ik al eens een “logje” aan heb besteed.
Ook in de jaren die volgden speelt hij in diverse films en theaterproducties, waaronder
“Lieve Jongens”, “De Vriendschap” en de musical “Fien”.
Vanaf 1994 speelt hij samen met “Joke Bruijs” en “Sjoerd Pleijsier” een hoofdrol in de door hem zelf bedachte en samen met Pleijsier geschreven komische tv-serie
“Toen Was Geluk Heel Gewoon”.
Vernoemd naar zijn eigen hitje uit de jaren zeventig blijkt door de serie een ongelooflijk succes.
In 1999 wordt Toen Was Geluk Heel Gewoon zelfs onderscheiden met de Gouden
Televizier-Ring als beste comedyserie.
Na 15 seizoenen en 227 afleveringen komt er in 2009 een einde aan de razend populaire serie.
Ondertussen blijft hij zingen en platen maken en wordt hij het gezicht in de reclamespotjes van zoutjesfabrikant Duyvis.
In 2002 viert Gerard zijn 40-jarig artiestenjubileum in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam.
In de jaren die volgen speelt hij gastrolletjes in de tv-serie “’t Schaep Met De 5 Pooten” en
de kinderfilm “Sinterklaas En Het Geheim Van Het Grote Boek”.
Gerard Cox is en blijft een rasechte Rotterdammer bij wie het “niet lullen maar poetsen” is.
Een harde werker die kwaliteit voorop heeft staan en dat blijkt wel in zijn staat van dienst.
Er is nog geen einde aan zijn biografie, maar wat is mooier om dit te beleven in een aflevering van ‘De Groot en de Grote Rotterdammers 2013’ gepresenteerd door “Ferry de Groot”.