Herman George van Loenhout werd geboren in Eindhoven op 10 april 1946
Hij is beter bekend onder zijn artiesten naam Armand, de hippie van de jaren ’60 .
Hij leerde op tienjarige leeftijd accordeon spelen, was lid van de Shannon Boys en Les Gilets,
bracht zijn eerste solosingle “ En nou ik“ uit in 1965.
In 1966 krijgt hij zijn kans tijdens een lokale Eindhovense talentenjacht,
het Cabaret Der Onbekenden.
Hoewel hij tot op dat moment steeds in het Engels heeft geopereerd treedt hij binnen dit kader op met Nederlandstalig repertoire.
Het levert hem een platencontract op met Phonogram, waarvoor hij de geflopte single
“Want Er Is Niemand” met op de B-kant “Dat Is Juist De Pest” opneemt.
De tweede single, “Een Van Hen Ben Ik”, lijkt eenzelfde lot beschoren.
Voor veel mensen is hij het bekendst van zijn hit “Ben ik te min”, dat over het trieste maar
daardoor niet minder controversieel verhaal over een meisje uit Roosendaal gaat.
Hij mocht niet met haar omgaan en raakte in eerste instantie in de vergetelheid.
Phonogram zijn platenmaatschappij vroeg in 1966 of hij nog een nummer had voor de b-kant van de tweede single “ Een van hen ben ik”, hiermee bereikte hij in eerste instantie alleen
de tipparade.
Armand had er naar eigen zeggen al helemaal geen vertrouwen meer in maar op de b-zijde kwam ‘Ben ik te min’ te staan.
In november werd de single uitgebracht en na drie maanden begon Radio Veronica met het draaien van de B-kant.
Zo kreeg het nummer airplay op de zeezender Radio Veronica en werd het een succes.
In de zomer van 1967 brak Armand door met het nummer dat door het gevestigde orde als controversieel gezien.
Armand wordt vanaf dit moment beschouwd als een Nederlandse protestzanger.
Op 4 maart 1967 kwam de single binnen in de Nederlandse Top 40.
En een maand later vond hij zijn ‘miskleun’ terug op de vijfde plaats,
nog voor “Somethin’ Stupid” van Nancy en Frank Sinatra.
De oorspronkelijke tekst luidde ‘Ben ik een beest,’ wat in ‘Ben ik te min’ veranderd werd nadat zijn moeder tijdens een oefensessie van beneden riep: ‘Kun je niet iets fatsoenlijks schrijven?’
Het succes van de single leverde Armand de bijnaam van ‘De Nederlandse Bob Dylan’ op.
Begin 1968 verschijnt de langspeelplaat “Blommenkinders”, wat niets anders blijkt te zijn dan het debuut, aangevuld met enkele nummers.
De samenwerking tussen Phonogram en de eigenzinnige Armand bekoelt snel als de successen uitblijven en de maatschappij weigert een nummer als “Lijpe Harrie” uit te brengen.
Armand schrijft de teksten voor het nummer “Laat Maar”,
de eerste single van zangeres “Lenny Kuhr”.
Het jaar erop laat hij zich nog verleiden tot het opnemen van een Nederlandstalige cover van het nummer “Where Do You Go To My Lovely” van “Peter Sarstedt” met de titel
“Waar Wil Je Heen Gaan, M’n Liefste”, maar ook dat mag niet baten.
Het contract bij Phonogram wordt niet verlengd.
Al vrij snel kan hij aan de slag bij “Johnny Hoes” en in eerste instantie verschijnen er enkele
singles, maar gaandeweg wordt er gewerkt aan een compleet album.
In 1973 weet hij Hoes ervan te overtuigen hem zelf de regie te geven voor de volgende LP.
Hij vraagt stersaxofonist “Bertus Borgers” de productie op zich te nemen en leden van diens
Mr. Albert Show aangevuld met de latere Brood bassist “Freddie Cavalli” zorgen voor de
muzikale begeleiding.
De jaren 70 hebben hem muzikaal niet zoveel te bieden, Punk vindt hij vooral negatief en met blije brave muziek die populair is heeft hij ook niks.
De jaren 80, met zijn protesten tegen kernwapens en met de opkomst van de Nederpop bieden wat dat betreft veel meer perspectief.
Hij maakt weer een plaat maar zonder dat het lukt om mee te liften op de Nederlandstalige popsuccessen.
Dat lag niet aan de producenten van zijn werk, want andere artiesten leveren die wel successen af maar het lukt hem op een of andere manier het niet om een hit te maken.
Persoonlijk gaat het hem in die periode ook niet echt voor de wind.
Zijn tweede vrouw Emmy bevalt in 1981 en 1984 van twee zoontjes.
Hij heeft moeite om zijn hoofd boven water te houden, hij heeft maar weinig optredens en moet aankloppen bij de bijstand.
Zijn vrouw gaat bij hem weg omdat hij er niet in slaagt om van de drugs af te blijven en zij krijgt voogdij over de kinderen.
Het zou vijftien jaar duren voordat hij en de jongens elkaar weer kortstondig zijn te zien.
Armand maakt een album maar ook die flopt.
Er wordt weinig over geschreven en media die het album wel opmerken zijn negatief:
‘Deze oude hippie is met zijn hoofd in de jaren zestig blijven hangen’.
hij komt daarna jarenlang eigenlijk alleen nog in de publiciteit als hartstochtelijk pleitbezorger van de cannabis en wordt daarin langzamerhand steeds meer een curiositeit en een karikatuur van zichzelf.
Terwijl half Nederland in de jaren tachtig meeloopt in de protestdemonstratie tegen de
plaatsing van kruisraketten, doet hij een duit in het zakje met het de single
“Liever Een Rus” (In De Keuken Dan Een Raket In De Tuin), een nummer dat nu eens niet door hemzelf geschreven is, maar afkomstig is van de hand van de Limburgse zanger
“Gerrit Christiaens”.
In de jaren negentig lijkt er sprake van een opleving, hij werkt aan een CD waarop hij in zeven verschillende talen een nummer zal zingen.
Van het oorspronkelijke plan om er een dubbel-CD van te maken, onder de titel:
Two Of Eur-kind, is inmiddels afgezien en wordt het toch maar “One Of Eur-Kind”.
In de serie “Popinstituut.nl” op het label van Hunter Music verschijnt in het najaar van 2003 de Singles “A’s & B’s”, een 3 cd tellende compilatie met naast de singles ook zeldzame opnamen.
Hij treedt op in het tv-programma “Brok In De Keel”van de NCRV.
Zeven jaar na aankondiging in 2000 heeft hij het album “Mooie Woorden” eindelijk afgerond.
De gelimiteerde uitgave verschijnt in december van het jaar en bestaat uit drie lp’s met
22 nieuwe liedjes, verpakt in een drieluik klaphoes.
Muzikaal is hij volledig uit beeld verdwenen als hij in 2011 door rapper en programmamaker
“Ali B”. wordt gestrikt voor diens Tv-programma Op volle toeren.
In dat programma maken rappers van nu hun eigen versie van nummers van vergeten Nederlandse artiesten.
Armand met het nummer Ben ik te min zijn geknipt voor het programma en zowel
de uitzending als een daaropvolgend concert zijn een groot succes.
Een jaar later wordt Armand benaderd door de Rotterdamse band “ The Kik”.
Zij hebben een ander nummer van hem op hun repertoire staan (Want er is niemand,
zijn debuutsingle) en ze vragen Armand om met hen op te treden op Lowlands.
De band maakt ook nog een CD met Armand, met 13 van zijn liedjes.
Het is een CD die goed ontvangen wordt, er volgt een tournee die zal eindigen in Paradiso.
Armand is op dat moment al ernstig ziek en laat de microfoonstandaard extra stevig vastzetten zodat hij zich daaraan kan vasthouden.
Hij haalt Paradiso, maar een detail is dat de Amsterdamse poptempel niet het laatste concert van hem zal zijn, dat is een maand later in zalencentrum het Wapen van Maasdijk.
Hij overlijdt een maand na zijn laatste concert, op 19 november 2015 in zijn woonplaats Eindhoven op negen en zestig jarige leeftijd, aan de gevolgen van kanker gecombineerd met longemfyseem.
Zanger “Dave von Raven” van The Kik herdenkt hem op televisie als een van de grootste
legendes van de Nederlandse popmuziek.
Familie, vrienden en fans hebben op donderdag 26 november 2015 in de Effenaar in Eindhoven afscheid genomen van Armand, met toespraken en werd live muziek gespeeld,
onder meer door The Kik.
In het poppodium was een afscheids- en uitvaartbijeenkomst voor de overleden zanger onder de naam Armand’s laatste show.
Mensen werden verzocht een bloem mee te nemen.
De bijeenkomst werd geleid door zanger Dave von Raven van The Kik.
Naast toespraken en herinneringen was er muziek van onder andere “ De Veulpoepers”,
“ Lucky Fonz III” zongen voor de overleden zanger.
Armand had zelf een videoboodschap voor de aanwezigen, daar in dichtte hij lachend:
Het leven is mooi/ Jij bent er nog steeds/ als jij dit hoort/ heb ik de bus geblazen/ een sterveling, ik zei het al reeds/ heeft Vadertje tijd mij te gazen/ en zou je dit dan lichtelijk verbazen/ dan denk maar zo, het geluk is met de dwazen.
Maar het begon toch met zijn eerste solo single “Een van hen ben ik”, deze week is hij de Gouden terugblik in de Bank Show met Ben ik te min.
Armand – Ben ik te min.
Armand was een heel aparte man en zanger. Apart in de goede zin van het woord. Veel mensen hebben moeite te accepteren dat iemand ‘anders’ is, maar die persoon vindt zichzelf ‘gewoon.’
Zijn “Ben ik te min” staat (net als de tekst) in mijn geheugen gegrift.
Muzikale groet ♥
Een heel aparte zanger die zich eigenlijk nooit heeft aangepast en altijd dezelfde is gebleven.
Heerlijk om deze weer eens te horen…
Het blijft een goed nummer met een mooie tekst.
Zo nu een heel weekend om de radio te beluisteren
En de tekst van Wim haha die heeft goed opgelet…op Armand
Fijn Paasweekend
Hij heeft veel meer nummers geschreven, dit is niet zijn beste, maar wel zijn bekendste.
Het is en blijft een geweldig mooi nummer.
ook bij ons was dit nummer heel bekend Hans
een nummer dat in het geheugen blijft
groeten
Nee, Hans, ook jij bent niet te min… !
Lie(f)s.
Die Armand, een heel apart figuur. Iemand met lef.
De muziek van het liedje trok me mee, de tekst minder al had hij een leuke stem. Beetje gemakkelijk onderwerp.
Een cultheld, uit een tijd dat die term nog niet bestond hehe. Ik vond ‘m wel grappig.. maar op het laatst inderdaad toch wel een beetje een parodie op zichzelf. 🙂
Het liedje blèrden we thuis allemaal wel hard mee hoor hahahaa!
Heel mooi jeugdsentiment. Hoe vaak ik dit heb mee zitten blèren…
Dit is het enige liedje dat ik van Armand ken. Een rare figuur heb ik het altijd gevonden.
Dit liedje ken ik wel, maar vond ik destijds niet zo mooi. Maar ik had eigenlijk nooit goed naar de tekst geluisterd… Nu ik dat doe maakt het een nieuwe indruk op me.
speciaal figuur die armand 🙂
ben ik te min lekker meezingen Hans
heb het fijn vandaag he
Markant mens.
En herkenbare nummers.
Heb een fijne vrijdag.
Geweldig figuur. Ik hou wel van dat soort markante figuren. Het liedje draai ik wel eens voor de grap. Waarom vertel ik hier niet 😛
Wat een verhaal toch alles bij elkaar, maar het meest geniale vind ik toch wel dat zijn moeder schreefde of hij niet wat netter kon schrijven.
Love as always
Di Mario
ben ik te min, eigenlijk het enige liedje dat ik van hem ken,
maar vergeten doe ik die tekst nooit
-Een @->- voor jou
Prachtig verhaal van een zanger die ik zeer waardeer, hij had leuke liedjes en voorzien fraaie teksten . Inderdaad waren zijn latere opnamen wellicht wat minder interessant, maar ik ben hem altijd trouw gebleven en blijven volgen, ook wat platen kopen betreft. De cannabis e.d hield hem immer in zijn greep, bij DWDD bracht hij Matthijs van Nieuwkerk ( in 2015 meen ik ) behoorlijk in verlegenheid met het volgende “rijmpje”:
Word u aan alle kanten te vet,
duik meer met uw partner in bed.
Hebt u geen partner of geen lief,
kom dan zelf aan uw gerief.
Tja ….. 🙂