Herdenken en vieren.

Gisteren zondag 3 mei heb ik de van de bank plaat al online gezet in verband met de dodenherdenking van vandaag.
Onze ouders hebben de oorlog bewust mee gemaakt, wij kennen hun verhalen over hun oorlog.
Het was een barre tijd voor ze, mijn vader heeft menigmaal moeten onderduiken.
Zijn oudste broer heeft de oorlog niet overleeft.
In 2010 zijn we meer te weten gekomen over onze oom Adriaan die in Buchenwald is omgekomen op 24 jarige leeftijd.
Sinds 9 april 2010 zijn er op internet de namen te vinden van ruim 38.000 mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen in concentratiekamp Buchenwald.
Dit melde historiek.net.
Concentratiekamp Buchenwald werd in 1937 door de Duitse nationaal-socialistische regering gesticht.
Na de Kristallnacht van november 1938 werden ongeveer tienduizend Duitse Joden naar het kamp gebracht.
Later ook uit andere landen, waaronder Nederland, naar schatting ruim drieduizend, werden naar Buchenwald getransporteerd.
De namen zijn HIER te vinden. (EBO)
Het is wel een schok om de naam van je oom terug te vinden in de lijst van het Concentratiekamp.
Hoe belangrijk is het om in vrede verder te leven.
Vandaag herdenken we 4 mei met de dodenherdenking.
Op 5 mei 1945 kwam er in Nederland een eind aan de Tweede Wereldoorlog.
Hier vind je wat links naar sites over 4 en 5 mei, de dodenherdenking, bevrijdingsdag en over de Tweede Wereldoorlog.

Klik hier onder op de afbeeldingen of link om de website te bezoeken.

.
4en5mei

http://www.buchenwald.de/.
Buchenwald


kamp Amersfoort


Herdenken en vieren

10 gedachten over “Herdenken en vieren.

  1. Mirjam Kakelbont

    Juist persoonlijke verhalen maken dat we ons blijven beseffen hoe kostbaar en kwetsbaar vrede is. Omdat elk mens kostbaar en kwetsbaar is…
    Zowel mijn ouders als schoonouders hebben de oorlog meegemaakt. Hebben ondergedoken gezeten, zijn net aan de bombardementen ontkomen. We mogen het nooit vergeten!
    Mooi blog, Hans.

  2. catharina

    Het is zeker een schok om de naam van oom Adriaan te zien staan, voor ons is vandaag een dag van verdriet, de oorlog heeft een grote impact op ons, dan is 2 minuten stilte toch het minste wat je kan doen

    1. logbankje Bericht auteur

      Dat is zo, je denkt een jaar verder, maar het gemis is niet minder.
      Daarom moet herdenken en het doorgeven aan de volgende generatie. Hans

  3. Sjoerd

    Eigenlijk zouden wat vaker onze kop moeten houden als het over vrede gaat. Vrede is een wankel evenwicht.

  4. John

    Ja, ook van mij kwam er familie om. Van mijn moeders kant. Een deel van haar familie vluchtte naar Nederland om te ontsnappen aan de dood.
    Er werden er gedood tijdens bombardementen en gegijzeld.
    En we lijken er weinig van geleerd te hebben als mens zijnde…..

Reacties zijn gesloten.