Muizentrapje.

Waar ik ben opgegroeid was een rustig buurtje, aan de overkant van de straat zat de slager en even verderop de melkboer en een straat verder de bakker.
Een kleine buurt supermarkt zat aan het pleintje verder op in de straat,
het was de tijd dat geluk heel gewoon was.
De dochter van de slager sleepte mij vaak met zich mee, ze leek wel het kindermeisje.
Dus ik werd ouder en bleef bij de familie kind aan huis.
Ja, bij de slager waar ik als kind mee ging helpen door onder andere op zaterdag mee te gaan om bestellingen rond te brengen.
Zo kreeg ik eens een klusje toegewezen, ik moest bij een andere slager in het dorp een
muizentrapje halen.
Er zaten vier slagers in het dorp, als ik het me goed herinner.
Ik ben het hele dorp door gefietst, ik werd van de ene naar de andere slager door gestuurd, maar niemand had een muizentrapje.
Terug in de slagerij heeft een knecht een muizentrapje voor me gemaakt en die gaf ik aan de persoon die me de opdracht had gegeven.
Toen keek die op zijn neus en vroeg waar heb je die vandaan!
Maar ik had beloofd dat niet te zeggen.


Zo knutselde de knecht het muizentrapje.

18 gedachten over “Muizentrapje.

  1. rietepietz

    Van twee strookjes papier kun je trouwens ook een “muizentrapje”vouwen. Dat was je vast vergeten want dat leren kinderen op de kleuterschool. 😉
    Maar wat een aardige man die jou uit de puree hielp.

  2. ferrara

    Zo stuurden wij, in de jaren 70 vorige eeuw, op de afdeling neurologie een eigenwijze co-assistent voor een insultenteller naar de kraamafdeling, die door ons was ingelicht. De arme jongen kwam uiteindelijk bij de technische dienst uit, waar ze hem uit de droom hielpen.
    Zou dit tegenwoordig onder grensoverschrijdend gedrag vallen? Pesterig was het wel.

  3. Dorien

    Er zijn heel wat jonge hulpjes weggestuurd om vierkante rondellen te halen en meer van dat soort. Wat een leuk muizentrapje; een creatieve vent was dat. Wij maakten muizentrapjes van papier, maar die ken je zeker ook wel.

  4. Lies

    En dan nog een ‘glazen hamer’ halen, Hans… 😉
    789, alweer zo’n magisch cijfer! Gisteren met Antje in Gent ‘een croissantje’ gegeten, weer zo’n zàlig dagje weg, even zorgen vergeten…
    Lie(f)s.

  5. John

    Ja, zo hoorde ik eens een verhaal van een collega die bij zijn vroegere baas om een doosje bougie vonkjes was gestuurd. Hij kwam echter met lege handen terug en werd ontslagen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *