Wie krijgt er niet de kriebels bij het horen van het geluid van een brommer uit je jonge jaren?
Dat geldt natuurlijk voor zowel vrouwen als mannen.
Nu zijn er meerdere brommermusea te vinden, maar die in Rhenen van Cees Rijksen is wel een echte liefhebber, hij sleutelt het liefst iedere dag aan zijn verzameling oude brommers.
Hij heeft er zoveel dat hij een museum opende.
Zelfs zegt hij: “Het is een beetje uit de hand gelopen.
Van Solex tot Puch, van Batavus Whippet tot een obscure Bilthovense bromfiets of een DKW:
alles staat er glimmend en blinkend in het museum van Cees.
“Alles loopt” aldus de museumeigenaar, alle 280 brommers staan in lange rijen opgesteld met keurige naambordjes.
De brommer was vroeger een algemeen vervoersmiddel, men reed het hele land mee door al dan niet met een helm, een potje, op en leren lange jas aan.
Zo waren mijn opa en oma een grote fan van de Solex.
Voor veel jongeren in die tijd was het sleutelen en prutsen aan bromfietsen een hobby.
Cees groeide op als boerenzoon op het platteland tussen Veenendaal en Rhenen.
Het sleutelen aan tractoren kreeg hij met de paplepel ingegoten en als tiener stapte hij over naar bromfietsen.
“We waren altijd aan het prutsen:” Er was geen geld om naar de fietsenmaker te gaan.
Dus kocht hij zelf een nieuw remkabeltje en zette die erin.
Als de brommer versleten was zaagde hij een stuk van het spatbord en ging hij ermee crossen.
“Daarna ging hij bij het oud ijzer! Kun je nagaan, brommers waar je nu een moord voor zou doen.”
Brommers waren zijn hobby, maar als hij zijn werkplaats laat zien is hij ronduit enthousiast.
Alle mannen van het brommermuseum hebben hun eigen gereedschapskist, er zijn kasten vol moertjes en lades vol onderdelen.
Voor zijn museum knapte Cees tientallen brommers op en had hij al een flinke verzameling bromfietsen toen in 2012 een vriend overleed die hem veertig bromfietsen naliet.
In eerste instantie dacht hij: ik begin er niet aan: “Ik had helemaal geen plek.”
Maar toen zijn vrouw zei dat hij dat niet kon maken, ging het roer om en zo ontstond het idee voor een museum.
De varkensschuur kwam toevallig leeg te staan en daar pasten mooi alle bromfietsen in.
Alles werd met de hand opgeknapt.
Cees: “Ik wilde ze niet voor mezelf houden, mensen moesten ze kunnen zien.”
Ondertussen staan er bijna 300 bromfietsen, een paar tractoren en een brandweerwagen,
verdeeld over twee schuren.
Bezoekers kunnen op afspraak een kijkje nemen in het Brommermuseum en vrijwilligers
helpen met rondleidingen en onderhoud.
Het mooiste vindt Cees het als bezoekers persoonlijke herinneringen aan brommers hebben: “Vaak willen ze ermee op de foto, of willen ze er even op zitten.
” Soms laadt hij een paar museumstukken op een wagen en rijdt hij ze naar een
verzorgingshuis.
“Als mensen die dement zijn hun oude brommer weer zien worden ze helemaal enthousiast.
Dat is prachtig, daar doe je dit voor.”
Het artikel, zonder persoonlijke noot is hier te lezen.
Brommers kieken: Cees maakte van zijn varkensschuur een brommermuseum | RTV Utrecht
Dat het een beetje uit de hand gelopen is mag je wel zeggen. Mijn nonkel en tante hadden er één. Een enkele keer mocht ik meerijden. Thuis mocht het niet, de auto wel. Mijn dochters kregen wel een brommertje, waarmee ze naar de lessen in de stad tuften.
Ik begon met een berini, terwijl ik zo graag een Puch wilde 🙂
O zeker, brommers horen bij de jaren 50/60 als de vetkuiven en Henk hád die ook enige tijd allebei. Merken durf ik niet met zekerheid te noemen maar er was ook een rode buikschuiver bij. Zelf had ik ooit een oude solex maar dat was van korte duur, had er de feeling niet voor denk ik.
Wat een verzameling Hans
die verveelt zich niet
Prettige avond
Keimooi
Hartstikke leuk.. al die oude brommers bij elkaar.. en zoveel verschillende dat er waren hè! Ik reed zelf op een gele Batavus GoGo.. lekker brommertje, m’n hele puberteit lol van gehad.
Dat heerlijke pruttelgeluid, ik hoor het bijna letterlijk.
Yamaha, Tomos, Zündapp….
Zo mooi dat ze ook allemaal lopen/werken.
Zelf ook in een geweest maar dat waren niet alleen brommers.
Leuk filmpje
Wat een verzameling, Hans! Een levenswerk!
Ooit zelf meerdere Mobylettes versleten…
Lie(f)s.
Mijn vader reed destijds met een Flandria. Ik ben benieuwd of dat merk ook in dat museum te vinden is.
Ik ben ooit onderuit gegaan op de solex van mijn opa en eigenlijk daarna nooit meer zelf “gebromd”. Natuurlijk had ik wel een vriendje met een Puch en een met en Tomoz?
De chef is gek op brommers 😄
LOL. Dat is zeker wel een beetje uit de hand gelopen als ik zie hoeveel hij er heeft. Wat leuk dat hij dit zo deelt met anderen.
‘het is een beetje uit de hand gelopen’ … zal menig verzamelaar als muziek in de oren klinken… .gaandeweg de jaren is hier ook van alles binnengekomen (en weer vertrokken… ) maar ik heb inderdaad wel het eea heel actief gespaard… een museum starten daarmee is dan weer een brug te ver voor mij maar ja gelukkig voor vele anderen niet
Fijne dag Hans
Prachtig dit, al hoewel ik er waarschijnlijk nooit heen zou gaan. Want als ik al naar Rhenen ga, dan is het toch wel voor de dierentuin.
Love As always
Dimario
Ik had vroeger ook brommer gereden. Ik viel letterlijk op de bek. Gelijk ermee gestopt. Ging fietsen naar de werk. Ik vond zalig naar de werk te fietsen. Het was toen. Op de filmpje ziet deze brommer mooi uit. Echt voor de mannen stijl. Leuk eens te kijken. Fijne dag Hans.
dat is wel wat, die heeft al een heel museum
Een @->- voor U.
mogge Hans
dat is een flinke collectie die ze daar hebben
altijd genieten als je die oudjes ziet rijden , zelf reed ik in de jaren ’60 een Puch
geniet de dag
Ik kan me voorstellen dat dit ook een beetjes echte historie is die moet blijven…