Midnight Oil was een Australische rockband, opgericht in 1971 onder de naam Farm.
In 1976 veranderde men de naam die was afgeleid van de Engelse uitdrukking “burning the midnight oil” die zoiets als “tot ’s avonds laat blijven werken” betekend.
De groep rondom zanger Peter Garret kreeg in de jaren 80 internationale bekendheid, onder meer dankzij de single ‘Beds are Burning‘.
Dit lied is een van de laatste protestsongs in Ollie’s geheugen!
De carrière van Midnight Oil werd jarenlang gekenmerkt door kritische teksten over de problemen rondom de oorspronkelijke inwoners van Australië, de Aboriginals, over sociale misstanden en wantoestanden op gebied van milieu.
Het begon voor Midnight Oil met een gezonde afkeer van de gangbare muziekindustrie en leidde tot een band die in zijn geheel politiek betrokken raakte onder aanvoering van de herkenbare frontman.
Die politieke betrokkenheid evolueerde in activisme en Garrett ging daar zelfs zo ver in dat hij in 2002 de band ophief om zich volledig op de politiek te kunnen storten.
Al als zanger sprak Garrett zich uit over bijna alles wat hij mis vond gaan in zijn land.
In ‘Beds Are Burning’ zingt Garret vanuit het perspectief van de Aboriginals die lijdzaam toe moesten kijken hoe blanke mannen hun land inpikten.
Het nummer staat op de plaat Diesel and dust uit 1987, een conceptplaat over de strijd van de Aboriginals en de aantasting van het milieu.
moest het nummer eerst wel even horen, voordat ik wist waar het over ging.
Het gaat over dat men het inheemse Australische land terug moet geven aan de Pintubi,
die behoorden tot de allerlaatste mensen die uit de woestijn komen.
Deze ‘laatst contact’ mensen werden verplaatst in de jaren 30 uit de Gibsonwoestijn naar nederzettingen en missies.
In de jaren 50-60 werden ze weer gedwongen verplaatst naar de Papunya nederzetting.
In 1981 keerden ze terug naar hun eigen land en de Kintore Gemeenschap die ligt in de pittoreske Kintore, die omgeven is door het land Mulga en Spinifex.
Het is een Gemeenschap met een bevolking van ongeveer 400 mensen.
Deze week een op de bank moment om eens te luisteren naar deze gouden terug blik.
Leuke band, veel naar geluisterd en had er ooit een lp van vroeger!
een leuk lied en inderdaad een (of zoniet allerlaatste) protestsong die een groot publiek bereikte.
De stem herken ik, het protest is me vroeger ontgaan, wat is er toch veel ellende gebeurd. het is een mooi nummer.
…..kende het lied wel…… Nu de achterliggende gedachte ook…….
prachtig lied met een diepe betekenis hans
Hallo lieverds;
Hier is gerry weer even om jullie een heerlijke vrijdag maar ook een heel gezellig weekend te wensen.
Het is nog lekker rustig buiten maar…oo weeë ze hebben het weer over storm nou hoop van niet vind dat zo druk.
Maken jullie er maar een heerlijk weekend van samen.
Liefs en xxjes voor jullie van gerry
Lijdzaam toekijken, erg, Hans,
machteloosheid…
Lie(f)s.
Een geweldig nummer vond ik het in de tijd. Beste nummer aller tijden zeker niet. Maar dat maakt niet uit. Protest songs bestaan helaas bijna niet meer. Dat is jammer. Tegenwoordig staan artiesten zeldzaam ergens voor. Ze willen alleen maar geld in de lade.
Love As Always
Di Mario
met je uitleg krijg je een a
prettige dag
oeps…
met je uitleg erbij heeft dit lied een bijzondere betekenis Hans
prettige dag
Het liedje was leuk, maar de beste popsong betwijfel ik.
Een mooi eerbetoon. Het is Jammer van die Aboriginals. Maar ook daar zie je dat ze willen genieten van de geneugten van het leven, terwijl wij ze liever wild willen laten. Hetzelfde is ook met de indianen in Amerika gebeurd.
Bedankt voor jou prachtige en heel interessante uitleg over dit lied ! Het pakt me ! Prettig weekend kerel ! 🙂
Mooi van Garret dat hij zich het lot van de Aboriginals aantrekt. Ben het met hem volledig eens dat vele authentieke stammen zomaar niet mogen verdwijnen!. Hun leefgebied is al duizenden jaren van hen en daar kan men beter van afblijven Wij blanken, wij leren het toch niet hé … 😉
Groetjes Hans … 🙂 !