Vandaag misschien wel een heel onbekend plaatje in de Gouden terugblik.
Het gaat over de groep “Butterscotch” en die had zijn oorsprong in 1964 toen David Martin op visite kwam bij Geoff Morrow’s , hij was samen met Chris Arnold songwriter.
Geoff en Chris waren een nieuwe song aan het schrijven voor Roy Orbison het nummer “In Thoughts of You”.
Echter, Larry Parnes hoorde het eerste en produceerde het voor Billy Fury, en single bereikte nummer 5 in het Verenigd Koninkrijk.
Arnold, Martin en Morrow besloten om een songwriters samenwerking aan te gaan onder de naam AMMO (een acroniem op basis van hun laatste namen).
David Martin had een aantal singles op verschillende labels uitgebracht en was de lead stem op alle demo’s die AMMO had opgenomen.
De demo’s werden zo uiteindelijk geproduceerd dat alleen strijkers en koperblazers hoefden worden toegevoegd voor het eindresultaat.
Het trio had een demo gemaakt van ‘Do not You Know ” en ze voelde het zou een hit zou worden.
Een pot met butterscotch stond in het kantoor en er werd door alle drie besloten dat de naam van de groep “butterscotch” zou worden en men wilde wel een demo van het nummer “Do not You Know” naar RCA Records sturen.
AMMO stuurde het nummer onder licentie naar RCA Records voor een release, maar het nummer kreeg weinig airplay tot Arnold, Martin en Morrow met het idee kwamen om het nummer opnieuw op te nemen met in de nieuwe tekst de vermelding van de naam van iedere Radio 1 DJ.
Het resultaat was dat plaat meer airplay kreeg en bereikte zo de zeventiende plaats en bleef elf weken in de UK hitlijst.
RCA gaf bracht de plaat ook uit in de Verenigde staten, maar de resultaten in de hitlijsten werden niet geregistreerd.
Butterscotch werd wel betaald voor de tournees die ze door zes Amerikaanse staten maakten.
Zo werd het nummer ook ontdekt door de Amerikaanse groep Beefcake.
Tijdens optreden voor de Britse televisie en live-optredens speelde Geoff keyboards, Chris deed de back-up stem en David deed de lead zang, aangevuld met Phil Wainman op drums (ingenieur bij Sweet records en producer voor The Bay City Rollers), Dave Wintour op basgitaar (later op de platen van Rick Wakeman en Stealers Wheel te horen) en Chris Sparks op lead gitaar.
Veel tv-optredens werden in Europa gemaakt, de optredens werden in het algemeen weer nageaapt op hun platen.
Eerst behaalde ze een hit single, gevolgd door een album.
Elke titel van het nummer begon met een andere letter in het woord ‘butterscotch’ en de 13de track “Do not You Know” had een fade-in, in tegenstelling tot de single versie alsof het een bijzaak was.
De follow-up van “Do not You Know” werd “Surprise, Surprise” werd geen hit in het Verenigd Koninkrijk, maar wel een hit in Japan.
Een serie opnames werd later ook uitgegeven onder de naam van Arnold, Martin en Morrow, dit in plaats onder de band zijn naam “Butterscotch”.
Dit kwam deels door een deal die was gesloten met de Amerikaanse Bell Records om de platen uitbrengen onder twee verschillende namen.
“Butterscotch” zou een ‘bubblegum “type tracks uitgeven en Arnold-Martin-Morrow zouden meer een showcase trio zijn, die het schrijftalent en de fijne stem van David zou gebruiken.
Het nummer van “Butterscotch” “Can’t You Hear the Song” werd opgenomen op het Jam label en werd ook gedekt door Wayne Newton als een opvolger van zijn nummer een single ” Daddy, Don’t You Walk So Fast”.
AMMO vormden toen hun eigen label Ammo maar had een slechte start met hun eerste release van Joe Brown’s nummer “Hey Mama”.
De plaat stond twee weken na de release in de hitlijsten, maar EMI records, die de platen van AMMO persten en uitgaven had last van een fabrieksstaking en de omzet ging van 10.000 platen per week naar nul.
Butterscotch’s aller laatste single “Sunday Won’t Be Sunday Anymore” werd uitgebracht op
13 September 1974 met op de B-site het nummer “This Way That Way”.
Het was hun laatste release op hun kortstondige AMMO label en Butterscotch was niet meer, want het trio begon zich te focussen op releases van de Guys and Dolls.