Terence Parsons werd in Shoreditch, Londen geboren op 1 december 1930 en overleed vierenvijftig jaar later op 7 februari 1985, hij was een Britse zanger die bekend is geworden onder zijn artiestennaam Matt Monro.
De namen van zijn ouders zijn Alice en Frederick en hij had drie broers, Arthur, Reg en Harry en een zus, Alice.
Hij had een moeilijke jeugd want zijn vader stierf toen hij drie jaar oud was en nadat zijn moeder ziek was werd hij voor twee jaar uit huis geplaatst.
Matt verliet school al op zijn veertiende en probeerde meerdere baantjes maar hield het nooit lang uit bij een werkgever.
Maar op de leeftijd van achttien jaar kon hij beginnen bij de National Service en Matt werd tank rijinstructeur in het leger en werd in Hong Kong gestationeerd.
Van jongs af aan zong hij regelmatig in het openbaar, met name bij de plaatselijke uitgaansgelegenheid Tufnell Park Palais en in Hong Kong nam hij deel aan een van de lokale talentenjachten, waar hij er meerdere van won.
In feite was hij zo succesvol dat hij werd uitgesloten en in plaats daarvan gaven ze hem zijn eigen radioshow, Terry Parsons Sings.
Na zijn diensttijd keerde hij terug naar Londen en ging aan zijn zang carrière werken.
Aanvankelijk had hij weinig succes en moest hij nog bijverdienen om zijn schamele inkomsten aan te vullen.
Hij hing ook rond bij de muziekuitgevers in Denmark Street en af en toe maakte een demo van nieuwe nummer voor de altijd optimistische pluggers.
Het leek een lange weg te worden, echter pianist Winifred Atwell hoorde zijn stem en adviseerde hem om naar haar eigen platenmaatschappij Decca te komen waar hij onder contract kwam en kiest daar zijn artiestennaam, Matt Monro.
Matt van Matt White, een journalist en vriend en Monro was voornaam van de vader van Atwel.
Hoewel de opnamesessies goed gingen, was de verkoop maar matig.
Hij kreeg een aantal radio uren op Radio Luxemburg en ook bij de BBC met Cyril Stapleton’s BBC Showband, later was hij te zien in tv-spot in de Winifred Atwell Show.
Zijn doorbraak kwam toen EMI producer George Martin hem had gevraagd om een demo plaat te maken voor Peter Sellers om te gebruiken als een handleiding voor het kopiëren van de stem en stijl van Frank Sinatra voor zijn aanstaande album “Songs for Swingin Sellers“.
Het werd een prima opname die op LP uitkwam onder de naam Fred flens, Peter Sellers realiseerde zich dat hij dit niet kon verbeteren.
Toen bekend werd wie de echte zanger was wist George Martin dat hij een ster had ontdekt en bood hem een contract aan bij Parlophone-label.
De combinatie van Monro, Martin en arrangeur / dirigent Johnnie Spence zorgde voor een plaats in Britse hitparade met het nummer ‘portrait van My Love’.
Er volgde al snel meerdere hits als, ‘My Kind Of Girl’, ‘Gonna Build a Mountain’, ‘Softly As I Leave You’, ‘From Russia with Love’ en ‘Walk Away’.
De laatste werd de eerste hit van zijn manager en vriend, Don Black, die hij tijdens zijn Denmark Street dagen had ontmoet toen Don voor Toff Music werkte.
Monro zong de titelsong van de Bondfilm ‘From Russia with Love’ in 1963.
In 1964 nam hij deel aan het Eurovisiesongfestival en eindigde achter Gigliola Cinquetti op de tweede plaats met ‘I love the little things’.
De Oostenrijkse deelnemer Udo Jürgens werd zesde.
Monro vond het nummer Warum nur warum zo goed dat hij het coverde als Walk away, met een Engelse tekst van zijn manager Don Black, scoorde hij er in datzelfde jaar een grote hit mee.
Deze week is Matt Monro met het nummer ‘Walk Away’ de Gouden terugblik in de Bankshow.