Hondsbrutaal.

Zoals gewoonlijk gaat ik elke ochtend een straatje om met de honden.
Daar loopt je dan weer, even een frisse neus halen, altijd maar bezig zijn is ook niet goed, even naar buiten, daar knapt een mens weer van op.
Gisteren was het ook het geval, ik loop vaak de zelfde route, dan weet je ongeveer hoelang je onder weg bent.
Langs de uitlaatstrook, dan een drukke weg oversteken, en verder over een wandelpad.
En wie komt daar aan lopen?
Het is onze kat die komt gezellig meelopen, springt in de bosjes als of het voorjaar is.
Maar dan komt het punt dat we de weg over moeten steken.
De honden zitten aan de lijn en krijgen het commando, BLIJF!
Dat doen ze dan ook.
Maar onze kat wandelt rustig de weg over zonder haast, een automobilist moet stoppen en de kat loopt rustig door met zijn staart in de lucht als of er niets aan de hand is.
Ik zie het met lede ogen aan, en de tenen staan krom in de schoenen, het risico van aangereden worden is altijd aanwezig.
De automobilist, roept, is dat uw kat?
Ja, zeg ik en ik ben er niet blij mee.
Dat kan ik me voorstellen, ik heb er ook zo één thuis, die gaat ook altijd mee met de honden.
Onder tussen komt de kat weer terug wandelen loopt hondsbrutaal een rondje om de auto en kijkt ons aan, zo van komen jullie nu nog ik heb negen levens hoor!

14 gedachten over “Hondsbrutaal.”

  1. Marianne

    Oohhhhhh….ik zou doodsangsten uitstaan, gelukkig liep dit goed af, misschien toch veiliger als de kat binnen blijft als je de hond uitlaat, dan loop je zelf ook een stuk rustiger Hans…

    Een heel fijn weekend
    Liefs Marianne

  2. Suskeblogt

    wij wonen in een doodlopende straat waar weinig verkeer is. Ook gaan de katten nooit ver weg zodat het risico gering is, maar je weet natuurlijk nooit.

  3. cheet

    Katachtigen zijn toch wel waaghalzen he 🙂
    Was ooit in Zwolle bij ziekenhuis en daar , midden in de stad, zat een grote kat.
    Die keek netjes links/rechts tot het kon om over te steken.
    Stond er bij en durfde niets te doen maar mevr of meneer redde zich prima.
    Slimme dieren he 🙂
    Maar in jou geval, mijn tenen kromden bij het lezen…………….

  8. Hanny

    Altijd doodeng als je een kat op de weg ziet lopen. Wij hadden er jaren geleden eentje, die altijd heel voorzichtig was, nadat ze een keer was aangereden. Onze uitrit lag aan een 80 km-weg. Op een avond rond half twaalf belde iemand aan en vroeg of wij een grijze kat hadden. Die hadden wij. Dan heb ik die aangereden, zei hij. Ze ligt nu aan de kant van de weg. Ze werd achterna gezeten door een andere kat en lette toen niet op. Dat was niet leuk. Maar wel heel bijzonder dat die man was gestopt, waardoor we , en zeker ons dochtertje, afscheid konden nemen van haar.

  9. gerry

    Ja dat is wel leuk als de kat meeloopt maar..ja inderdaad als hij dan zo de weg oversteekt zonder dat hij zich ergens van aan trekt loop je zeker met je tenen krom pffffffff.
    Het is een regenachtige dag vandaag niets aan allemaal waar blijft toch die koning winter ik zie die zo graag even hihihih.
    Maken jullie er maar een lekkere dag van samen en geniet.
    Liefs en xxjes van gerry doeii

  11. Boerin Zonder Naam

    Een van onze jongste katten wandelt ook graag…… over het toetsenbord van de laptop…..
    Maar hij ligt nu in het raamkozijn naast het vrouwtje. FF rust!

  13. klaproos

    ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh ik zou ook niet weten waar te kijken van angst..
    brrrrrrrrrrrrrrrrrrr

    volgende keer maar binnnhouden misschien??

  14. Redstar

    Ja, de kat die 17 jaar mijn maatje was deed precies het zelfde. Maar was wel altijd erg op zijn hoede. En nooit aangereden dus in al die jaren.
    Maar er hoeft maar een idioot te hard te rijden.
    De kat loopt gewoon graag mee.

Reacties zijn gesloten.