Stichting Herdenkingsstenen Amersfoort onthult morgenochtend 8 november vier nieuwe
herdenkingsstenen voor omgekomen Amersfoorters tijdens de tweedewereldoorlog.
Een steen wordt geplaatst in herdenking van Izak de Groot, naast de stenen die reeds voor zijn gezinsleden gelegd zijn.
Ook worden stenen geplaatst voor Salomon Cohensius, Estella Oppenheimer en
Werner Sonnenfeld.
De herdenkingsroute zal van start gaat in het Vermeerkwartier vanaf 8.45 uur aan de
Jacob Marisstraat.
Hier woonde Salomon Cohensius, zijn zoon Isaac is door de Nazi’s afgevoerd naar
Midden-Europa, maar kan dankzij zijn net behaalde artsenexamen overleven.
Salomon blijkt uit aanvullend onderzoek ‘gevlucht te zijn in de dood’.
Of het leven van Salomon tijdens de oorlog zo ondraaglijk zwaar is, dat hij besluit er zelf een einde aan te maken, is niet te achterhalen.
Op 3 december 1941 wordt het lichaam van Salomon Cohensius, die dan 69 jaar oud is, uit het water van de Kleine Koppel in Amersfoort geborgen.
De doodsoorzaak is verdrinking, vermoedelijk door zelfdoding.
De route vervolgt daarna naar de Rubensstraat 41.
Dit is het laatste adres van Estella Oppenheimer, ze verhuist, na onderwijzeres te zijn geweest in Almelo, naar Amersfoort.
Hier vindt zij haar geestverwanten, ze was namelijk erg maatschappelijk betrokken en actief in antimilitaristische en religieussocialistische groeperingen.
Op 3 april 1944 wordt zij gearresteerd en in juli van het jaar wordt zij in kamp Westerbork
geïnterneerd in een strafbarak.
Hier heerst een zwaarder regime dan in de rest van het kamp, de geïnterneerde krijgen minder te eten en moeten dwangarbeid verrichten.
In september dat jaar wordt ze gedeporteerd naar Auschwitz, waarna zij drie dagen later op
61-jarige leeftijd wordt vermoord.
De route gaat naar de Sint Ansfridusstraat 55, hier woonde Werner Sonnenfeld met zijn gezin.
Het gezin vlucht na de kristalnacht, 1938 uit Duitsland en komt in 1940 in Amersfoort te wonen.
Hier schrijft Herta, Werners echtgenote, een radeloze brief gericht aan Arthur Seyss-Inquart, een Oostenrijkse jurist die namens Adolf Hitler vanaf 1940 de macht heeft in Nederland.
De Haagse ambtenaar Calmeyer en collega’s vinden haar herzieningsverzoek ‘zeer verwarrend’.
Het gevolg is dat de joodse afstamming niet betwist kan worden en ze wordt van de ‘uitstellijst’ verwijderd.
Haar dan 9-jarige zoon duikt onder in Friesland en zelf schuilt ze achter een luik in de Jozef Israëlsstraat en Werner duikt onder in Twello.
In 1944 vindt op zijn onderduikadres een inval door de Sicherheitspolizei plaats waarbij alle Joodse onderduikers worden opgepakt.
In mei dat jaar wordt Werner gedeporteerd naar Auschwitz en wordt hij op 30 september
vermoord.
De website van de Stichting Herdenkingsstenen vind je op deze website.
Stichting Herdenkingsstenen Amersfoort herdenkt slachtoffers van het naziregime bij hun
laatste woning in Amersfoort.
Ze werden vermoord of gedeporteerd.
Met de herdenkingsstenen eert men zowel Joodse slachtoffers als verzetsstrijders.
Tja….
Goed bedoeld hoor, voor de nog levende nabestaanden.
Waarschijnlijk voor nog levende familie erg mooi. Of het verder veel zin heeft betwijfel ik als ik het nieuws hoor.
Ik kwam ze laatst ook tegen toen ik op weg was naar de Leusderweg. Het blijft indrukwekkend.
Love As Always
Dimario
Blijven in de aandacht houden!
herdenken…een goed initiatief
maar er de lessen uittrekken, ontbreekt Hans
Herdenken is goed, maar het blijft rommelen
Het wachten is op ?
Laten we hopen dat de ogen eens allemaal dezelfde kant op gaan.
Laten we maar blíjven herdenken.. wie weet gaan ooit de ogen open en snappen we dat we het met z’n állen moeten doen hier op dit bolletje.
Nu al zoveel jaar na al deze ellende en verdriet is Nederland een oorlogshitser geworden, als het al niet zo was, maar nu heel erg in je gezicht, terwijl wij beter moeten weten, wij moeten alleen praten over vrede. Het herdenken is daar een onderdeel van, vertellen wat er is gebeurd, om herhaling waar dan ook te voorkomen, mooi stuk hoor.
Al die haat en al die mensen die moeten lijden onder beschuldigingen dat juist zij de oorzaak van alle ellende zijn. Vroeger en nu nog steeds.
Hopelijk komen dergelijke tijden nooit meer terug, maar met wat men tegenwoordig kan volgen lijkt het ijdele hoop.
Over 80 jaar kunnen ze weer nieuwe leggen ter herdenking van WO III. Verder ben ik het met Sjoerd eens. En in dat daglicht is het een schande dat men hier herdenkt en achter Israel blijft staan. Tussen de 200k En 300K Palestijnen zijn al dood.
mogge Hans
vreselijke tijden waren dat , en die lijken er weer aan te komen , als ze al weg zijn geweest 🙁
geniet de dag
Wat de Duitsers destijds gedaan hebben is nooit goed te praten, maar wat de Joden nu aan het doen zijn keur ik ook niet goed.
Spijtig dat het ‘moet’, Hans…
Lie(f)s.