Om het maar nooit te vergeten.
Onze ouders hebben de oorlog bewust mee gemaakt, wij kennen hun verhalen over hun oorlog.
Het was een barre tijd voor ze, mijn vader heeft menigmaal moeten onderduiken.
Zijn oudste broer heeft de oorlog niet overleeft.
In 2010 zijn we meer te weten gekomen over onze oom Adriaan die in Buchenwald is omgekomen op 24 jarige leeftijd.
Sinds 9 april 2010 zijn er op internet de namen te vinden van ruim 38.000 mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen in concentratiekamp Buchenwald.
Dit melde historiek.net.
Concentratiekamp Buchenwald werd in 1937 door de Duitse nationaal-socialistische regering gesticht.
Na de Kristallnacht van november 1938 werden ongeveer tienduizend Duitse Joden naar het kamp gebracht.
Later ook uit andere landen, waaronder Nederland, naar schatting ruim drieduizend, werden naar Buchenwald getransporteerd.
De namen zijn HIER te vinden. (Totenbücher)
Het is wel een schok om de naam van je oom terug te vinden in de lijst van het Concentratiekamp.
Hoe belangrijk is het om in vrede verder te leven.
Vandaag herdenken we 4 mei met de dodenherdenking.
Op 5 mei 1945 kwam er in Nederland een eind aan de Tweede Wereldoorlog.
Hier vind je wat links naar sites over 4 en 5 mei, de dodenherdenking, Bevrijdingsdag en over de Tweede Wereldoorlog.
.
4en5mei
Ik ben 15 jaar na de oorlog geboren en in feite is dat een korte tijd nadien.
We mogen ons gelukkig achten in al die jaren hier geen oorlogen meegemaakt te hebben.
Elders gaat het er harder aan toe.
“Nooit meer oorlog” lijkt een loze kreet voor velen.
Moeilijk voor je familie zeg. Het moet een heftige tijd zijn geweest die hopelijk nooit meer voorkomt. Maar, ondertussen.. komt het nog steeds voor. Ik was er vanavond met Shirel heen om te herdenken.. ook voor jouw familie.
Love As alwyas
Di Mario
Nooit meer oorlog…
Lie(f)s.
Ach, je oom en wat erg voor je familie altijd die onzekerheid. Mijn vader is zijn jongste broer verloren in de oorlog en mijn opa heeft vastgezeten in het Oranje hotel hij was politiek gevangene en mijn moeder verloor de familie waar ze voor werkte. Mijn ouders hebben het bewust meegemaakt, omdat ik hun verhalen ken, ben ik zo begaan met alle landen in oorlog, want het zijn geen beelden in de krant of tv, het zijn mensen die daar wonen en leven in angst en verdriet, vrede moet er komen, overal. Goed dat je er over schrijft.
herdenken…
opdat men dit niet zou vergeten..Hans
zo’n herdenking kennen we bij ons niet
prettige dag
Mijn ouders hebben dit ook bewust mee gemaakt. Mijn opa werd ook afgevoerd op het einde van de oorlog, maar heeft het gelukkig overleefd. Ik heb meer met het herdenken dan met het vieren…
Mijn ouders konden daar ook zo over vertellen wat ze allemaal hebben meegemaakt,
Zou het eerlijk gezegd nie graag willen meemaken.
Hier ben ik terug zie, nadat ik een week en half zonder pc heb gezeten,
Ik wens jou een zonovergoten woensdag toe
Hèèl veel liefs en zonnige groetjes Brigitte
Kamp Amersfoort, daar ben ik dus nog nooit geweest, sterker nog, ik weet pas sinds een paar jaar van het bestaan af, waarom ik het niet eerder wist, weet ik niet, dan toch eerder en meer in verhalen Kamp Vugt en Westerbork…
Misschien een idee dat jij mij een keer mee neemt daarheen? (ja eind sept, ben ik weer 2 weken in Amersfoort dag en nacht).
Verder, weet ik wel dat mijn familie praktisch heel terug is gekomen uit de oorlog, dat ‘zij’ geluk hebben gehad en nee, mijn moeder heeft het niet mee gemaakt, zij is van de babyboom erna, 1952 geboren en pas nu, de laatste jaren realiseert zij zich echt hoe kort zij na de oorlog is gekomen eigenlijk… nu er meer verhalen los komen…. over ook erna…
X
We moeten blijven herdenken en het doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen.