Kattenkwaad uitvreten in je kinderjaren komt in de beste families voor.
Ik was een jaar of acht en ging met vriendjes kastanjes zoeken achter het postkantoor.
Daar kon je hele mooie vinden, daar stond de grootste kastanjeboom.
Daar aangekomen lagen er genoeg kastanjes vooral in de hoek bij het hek.
Maar aan de andere kant van het hek was een groothandel en daar stonden houtenkratjes met bier en fris, wie weet hoe oude ze al waren.
Maar de flesjes met cola waren toch wel erg aantrekkelijk, was toen nog een luxe artikel.
Ik had het snode idee om vanaf een boomtak over het hek te springen en dan een paar flesjes cola te pikken.
Daar was iedereen voor, als ik het maar deed.
Zo gezegd zo gedaan, ik spring van de tak over het hek, helaas het ging niet goed.
Daar hing ik met mijn linker middenvinger aan het hek, kon geen kant meer op.
Mijn vriendjes hebben me geholpen om weer omhoog te komen.
Maar een vinger die flink open ligt en bloed verberg je niet.
Thuis aangekomen, maar braaf opgebiecht aan moeder en die nam me gelijk mee naar de huisdokter.
Vader was op het werk, gelukkig maar anders waren de rapen helemaal gaar geweest.
De huisdokter keek eens geleerd naar de wond en vroeg hoe het kwam, kon ik het weer vertellen.
Na wat jodium en pleisters was ik genoeg gestraft, ik zou nooit meer over een hek klimmen.
Maar ik zal vast wel wat anders hebben bedacht of spontaan hebben gedaan.
Na vijftig jaar is de jeugdzonde nog steeds zichtbaar, het achtervolgt me dagelijks.
Dat hoort bij groot worden
ja, het gras lijkt altijd groener, maar dat is dus niet zo, dat leerde je al doende!
mooi verhaal weer, vader en moeder het wat bij dokters gezeten, en jij had tenminste het lef om het te proberen de rest was blijkbaar te laf, helaas met een pijnlijke afloop en een zichtbare herinnering voor het leven
Wees er trots op, Hans! Je hebt het geprobeerd. Dat kun je jezelf later nooit meer kwalijk nemen (-:
Lieve groet.
Hahaha, mooie herinnering. Goeie les die waarschijnlijk niet echt hielp.
Wij pikten elk jaar peren en appels bij een boer. Thuis hadden we diverse fruitbomen maar daar durfden we niet aan te komen☻
kattekwaad hoort bij het kind zijn Hans..
endaar is niets mis mee
groeten
Oeps! 🙂
ieder kind komt wel een bloedend naar huis. Zo leren we wat kan en wat niet.
Mooi Hans wie heeft er al niets fout, gedaan in zijn jeugdjaren ,,
Ahhh…, Hans, toch, dat deden we ‘stiekem’ toch allemaal…, hoort bij het ‘onschuldig’ (mmm…) kind zijn…
Lie(f)s.
Hahahhaa, zo heb ik als jeugdzonde met een mes in mijn vinger gesneden. Een echt zakmes had ik, dat mocht natuurlijk niet. Nu dertig jaar later.. zie ik het ook nog steeds elke dag. Mooi verhaal
Love As Always
Di Mario
Ja heerlijk he die kattenkwaad van kinderen ik ging altijd naar de buren toe om daar appelen van de boom te halen en dan lekker op eten daar was ik gek op en…dat ging altijd goed hihihihi
Ik ben nog gek op appelen hihihi heerlijk vind ik ze.Het is nu lekker weer met een klein zonnetje er bij hoop dat die er bij blijft vandaag lekker toch?
Maak er maar een heerlijke dag van .Liefs en x’jes
Je proberen toen alles. Baldadigheid was je vroeger. Ik was vroeger ook over de hek geklommen. Toen ging het mis. Ik bleef prikkeldraad hangen aan mijn been. Hele grote snee. Maar toen ging onze ouders niet naar zk toe. Raar hé. Ik heb wel goed littekens over gehouden. Maar onze ouders was niet kwaad. Je was wel gestraft geweest. Dit vergeet niet meer Hans.
Fijne dag.
oei Hans, dat brak je zuur op,
maar goed, welk kind heeft dat niet gedaan 🙂
vergeef het jezelf maar en zet er 3 complimenten voor in de plaats aan jezelf, je hebt vást meer goeie dan slechte dingen gedaan:-)
Moet opeens er an denken dat wij altijd probeerden een appel te jatten van de groenteboer die langs kwam. Op het moment dat hij wegreed stukje meerennen en snel een appeltje pakken, todat……………..ik die lantaarnpaal niet gezien had. 🙁
Ook nog te zien? 😉
Love As always
Di Mario